Dino, artysta w średnim wieku poznaje na plaży Nicole, dziewczynę, która została uratowana przed utonięciem. Mężczyzna pożycza przemoczonej (i pół nagiej) dziewczynie ciepły koc. Nicole, przyzwyczajona do tego, że mężczyźni padają jej do nóżek, jest zdziwiona, gdy Dino sprawia wrażenie obojętnego na jej wdzięki. To przykuwa jej uwagę,postanawia więc pod pretekstem oddania koca, zbliżyć się do tajemniczego artysty… Para w szybkim czasie zostają kochankami. Dino jest oczarowany pięknem i bezpośredniością Nicole. Dziewczyna wydaje się początkowo droczyć ze starszym mężczyzną, prowadzić z nim swoistego rodzaju grę. Po czasie Dino dostrzega jednak, że ukochana ma problemy ze zdrowiem psychicznym…
Muti i Gazzara znów podani na jednej ekranowej tacy. W“Historii zwykłego szaleństwa” tworzyli udany tandem, “Dziewczyna z Triestu” to już niestety nie ten sam level, choć obraz ma swoje momenty. Dostajemy historię pięknej dziewczyny, która desperacko próbuje zwrócić na siebie uwagę (na plaży jedynie udawała, że nie umie pływać, aby skierować oczy wszystkich w swoją stronę), jest żądna uczuć, miłości i atencji drugiego człowieka. W jej życiu pojawia się starszy facet, któremu pozostaje jedynie utkwić w bezradności. Nicole umiera już za życia i nikt, ani nic nie jest w stanie tego zmienić.
Niestety wiele wątków jest tu ciut naciąganych, wkradają się też sekwencje rodem z telenoweli, ale mamy również kilka świetnych rodzynek do wydłubania (Muti z ogoloną głową na plaży, któr amimo łysej glacy wciąż stawia mężczyzn do pionu; melancholijny finisz, dramatyczna scena w psychiatryku), oraz całkiem dobre aktorstwo. Postać Dina jest w istocie mało ciekawa, więc Gazzara nie mógł w pełni rozwinąć skrzydeł. Muti znów gra kobietę fatalną nie z tego świata, która skazana jest na cierpienie, niezrozumienie i otchłań. Cała historia przypomina o kilka lat późniejszą "Betty", choć klimaty oczywiście mamy całkiem odmienne.
Szkoda, że zabrakło tu temperatury, ale nie można oczekiwać, że po świetnym obrazie “Historia zwykłego szaleństwa” duet Muti-Gazzara jest w stanie wycisnąć z siebie coś więcej (impossible)...Tak, czy owak, czas poświęcony na ten seans, nie jest na pewno stracony.
ps. Ciekawostka dla filmwebowych zboczków - Ornella występuje w filmie na golasa.