Nic dodać nic ująć. Świetna recenzja.

Dziękuję bardzo :-).

Popieram Daniela. Piszesz ładnie i z wdżiękiem. Dobrze się "Ciebie" czyta, a to bezcenne.
Jesteś perełką Ainahn. Pisz proszę jak najwiecej.

Dziękuję za miłe słowa :-).

nom! ładna recenzja, zachęciłaś mnie do obejrzenia tego filmu :)

Cieszę się, film zdecydowanie warty obejrzenia :-).

Ktoś dopisał się kilka dni temu do mojej wypowiedzi na forum tego filmu.
Przy okazji przeczytałem Twoją wypowiedź.
Wypowiedź kobiety, a gdzie słowo miłość? To już tak bardzo jesteście oschłe, że potraficie opowiadać filmy o miłości językiem socjologii?
Matka Wadjdy walczy o miłość swojego męża. Chce go znów oczarować na planowanym weselu brata męża. Przegrywa. Ja jej kibicowałem, bo jak tu kibicować jej mężowi.
I co Ci odbiło z tym rowerem? Przecież Wadjda będzie się nim ścigała z Abdullahem. Bo ten wiele zrobi, żeby tak było. Bardzo miły z niego i rezolutny chłopiec. Po co się ma Wadjda od niego wyzwalać?
Kobieta to brzmi dumnie i pięknie, socjolożka to katastrofa, może zaszkodzić urodzie. Nawróć się.

Po pierwsze, pragnę zauważyć, że jestem wolnym człowiekiem i mam prawo do wyrażania własnych przemyśleń !!!! Taka właśnie jest moja interpretacja filmu, jako człowieka, kobiety i psychologa !!!!!!!!! Po drugie, nie życzę sobie zwracania się do mnie słowami "co Ci odbiło", to mnie obraża, irytuje, a przede wszystkim stawia autora słów w bardzo niekorzystnym świetle !!!!!!!! Nie życzę sobie również zwracania się do mnie w liczbie mnogiej "tak bardzo jesteście..." !!! Po trzecie, moja uroda, zdaje się nie jest tu przedmiotem dyskusji... Po czwarte, to nie jest forum religijne, żeby nagabywać kogokolwiek do nawracania się !!!!!!!!!!!!!!!!!!! Zalecam większą powściągliwość w wystosowywaniu ocen pod adresem innych ludzi, a także większą tolerancję... O ile to w ogóle w tym przypadku jest możliwe...

A myślałem, że porozmawiamy o miłości, która jest głównym bohaterem tego filmu. Reżyser filmu kocha swoich bohaterów i nie wysyła ich na wojnę emancypacyjną. Ja też je bardzo lubię i nie będę namawiał do emancypacji.
O wolności już przy okazji tego filmu pisałem. Wolność to niebotyczny obowiązek a żadne prawo.
„Wolność to skrzypce z których dźwięków cud
Potrafi wyczarować mistrza trud
Lecz kiedy zagra na nich słaby gracz
To słychać będzie tylko pisk, zgrzyt, płacz”
Wystrzegaj się powściągliwych, tolerancyjnych i tych, co wierzą w prawa do wszystkiego. Tacy ominą Cię bokiem albo zbyją jednozdaniowymi szczeknięciami, czym poczęstowali Cię Daniel, HRA, Milenasy
„Nic dodać nic ująć. ... Jesteś perełką Ainahn. ... nom!”
Ja jeden Ciebie polubiłem i zadałem sobie trud rozmowy. Ktoś inny da to samo i jeszcze pokocha. Musisz się nawrócić, aby go dostrzec.
Wierzę, że wtedy wrócimy do rozmowy o „Dziewczynce w trampkach”, bo to zarówno w Twojej jak i mojej ocenie bardzo dobry film.

Hmm... No cóż, jeśli prowadzenie rozmowy ze mną, jest dla Ciebie tak trudnym wyzwaniem, to może nie warto się przymuszać... Myślę, że jesteśmy i pozostaniemy zgodni tylko w jednej kwestii, "Dziewczynka w trampkach", to piękny, wartościowy film, który zdecydowanie zasługuje na uwagę... Jego interpretacja, to już zupełnie inny temat... W tej kwestii porozumienia na wspólnej płaszczyźnie nie osiągniemy...

Rozmowa jest trudna, szczekanie nie jest trudne.
Namówić panią Al-Mansour do zrobienia filmu w Polsce o Polakach jet trudne. Klepanie o religijnie odmiennych jest łatwe.
Miłość jest trudna, psychologia jest łatwa.
Wolność jest trudna, powierzchowność jest łatwa.
Wszystko, co wartościowe jest trudne. Dlatego wymyślono obowiązek szkolny a w najlepszych szkołach uczy się na granicy tego, co uczeń może zrozumieć.
Całe życie to przymus. I dlatego jest tak piękne. Chcesz być piękna, szukaj przymusu!
Chcesz zmienić mężczyzn, żeby przekazali kobietom rozdawanie kart - musisz ich zmusić a do tego trzeba wielkiej determinacji. Ze swoim poglądem na wolność i przymus nie dasz rady. Dlatego bierz przykład z kobiet z filmu pani Al-Mansour. One szukają miłości. Jest w filmie Abdullah, który odpowie za kilka lat na te poszukiwania.
Pani Al-Mansour podbiła moje serce.
Ty ruszaj na podbój innego. To lepsze niż zabawa w krupiera.

Nie przypominam sobie, żebym prosiła Cię o jakiekolwiek porady życiowe... Powiem więcej, ja ich sobie po prostu nie życzę !!!!!!!!! Kim Ty jesteś, żeby mnie pouczać !!!!!!! Nie mam ochoty rozmawiać z kimś, kto twierdzi, że psychologia jest łatwa... Cóż za ignorancja... Nie zamierzam nikogo do niczego zmuszać, gdyż twierdzę, iż jest to droga wiodąca w ślepą uliczkę... Radzę wnikliwie zastanowić się nad sobą, swoimi słowami, poglądami na życie... Co do mnie, nie mam już więcej ochoty czytać Twoich tzw. "mądrości"... Męczy mnie to, irytuje i ogólnie jest pozbawione jakiegokolwiek sensu...

Oglądałaś film o miłości. Wadjda i jej matka szukają miłości ojca, męża.
A zobaczyłaś zupełnie co innego!
Twoją wypowiedź na forum obszczekały przyjaźnie trzy pieski.
To jest irytujące, sensu w tym żadnego.
Nie ma w Polsce tak dobrej reżyserki jak pani Al-Mansour. Znalazła producentów w Europie. Bo miłość też jest znana w Europie.

Daj mi spokój i przestań obrażać innych ludzi........... Nie mam najmniejszej ochoty prowadzić z tobą rozmowy... To nie ma sensu !!!!!!!!!!!!!

I jeszcze jedno - rower wymaga wysiłku. Zwłaszcza wtedy, gdy jest potrzeba ścigania na rowerze.
Wolność na rowerze jest trudna. W Arabii Saudyjskiej można pewno jeździć od sklepu spożywczego do sklepu, albo od stacji benzynowej do stacji benzynowej, bo tam sprzedają wodę.
Ja spotykam na rowerze wiele dziewcząt. Są tak samo zasmarkane w zimie jak ja. Dajemy sobie po zmianach i jedziemy do domu. Wspieram batonami energetycznymi.
Na pewno Matka Wadjdy takim samym rowerem mogłaby dojeżdżać do pracy w szpitalu (ma średnie wykształcenie). Może też dojeżdżać na Uniwersytet. Wykształcenie wyższe nie jest w Arabii Saudyjskiej dla kobiet zamknięte. Tak jest we wszystkich dużych państwach islamskich na Bliskim Wschodzie. Życzę jej inżynierii biomedycznej, żadnej psychologii.
Miłość ma pozostać.

Pięknie i mądrze napisane. Przeczytałam wszystkie Twoje komentarze. Chociaż piszę to ad 2016. Wielki szacun.

Skoro wpisałaś się w moją polemikę z panią Ainahn, to potwierdzam: uważam, że reprezentuje ona ciemnogród, który próbuje reformować zagranicę, bo podobno zagranica potrzebuje ciemnogrodzkiej reformy sytuacji kobiet.
Ja cieszę się, że w Arabii Saudyjskiej zrobiono film o potrzebie miłości i sam nie pojadę tam, aby obdarzyć arabskie kobiety miłością, bo ciemnogrodem nie jestem.
Wiem, że następny film pani Al-Mansour zrobiła w Stanach. Pewno o miłości młodej pisarki Mary Shelley do równie niedojrzałego pisarza Percy Shelleya.

Brawo, super reakcja, podzielam Twoja opinie na temat wypowiedzi Beel !!!

Uwaga poboczna o dziewczynie na rowerze: dla dziewcząt ścigających się na rowerze dwie firmy produkują specjalne kolekcje rowerów. Obydwie tajwańskie - Giant i Liv. Ta ostatnia robi rowery tylko dla kobiet. Oprócz cech oczywistych - wąska kierownica, kobiece siodełko - rowery kobiece charakteryzują się krótszą korbą (ramię na którym jest mocowany pedał).
Tajwańczycy handlują swoimi rowerami również w stolicy Arabii Saudyjskiej.
Źródło informacji - magazyn «Szosa», www.magazynszosa.pl.