Może to dziś dla wielu banalne, bo przestarzałe,
niesprawdzające się w teraźniejszych czasach czy też
nadmuchane, ale pamiętać trzeba, że te wartości nie są
mitem wymyślonym przez człowieka. Jak najczęściej powinno
się wracać do tego nie tylko w literaturze, ale i również w kinie
po które przecież chyba każdy sięga. Niech inni zobaczą
jakimi prawami rządziła się kiedyś historia, a żołnierze czy
wojownicy, po której stronie muru by nie stali, co cenili sobie
najbardziej. Przeważnie byli barbarzyńcami, ale byli też
niezwykle honorowi i wierni wobec swojej ojczyzny,
przywódców, brata na polu walki, sztandaru czy godła. Jak się
mawia ''jeden za drugim w ogień by wskoczył''. Nie wiem czy
można tak powiedzieć o każdym mężu, ojcu czy synu, ale tak
się działo. Dziś ma się wrażenie, że te ważne cechy grzebane
są wraz z naszymi dziadkami.
Jeżeli chodzi o sam film, nie będę się wymądrzał na temat
fabuły jako znawca, bo znawcą żadnym nie jestem.
Doczepianie się do opisywanej historii nie ma chyba
większego sensu. Nawet o Szekspirze nie wiadomo jak było
na prawdę. Natomiast skrzywię się w stronę scenariusza.
Jest on niestabilny i mam wrażenie podzielony na kilak części
z której każda wypada inaczej pod względem zarówno gry,
realizacji jak i tempa. Są momenty, że jest po prostu słaby, bo
taki naciągnięty. Po niespełna 40 minutach zaczyna coś drgać
w kierunku konkretnej akcji, lecz ta ''euforia'' trwa zaledwie
kilkanaście minut i wszystko znów trochę siada na laurach.
Na temat żołnierzy ''ojca'', którzy przetrwali, banalnego mordu
na wodzu i innych niedociągnięć i lekkiej przesady nie będę
się rozwodził. Lecz film też posiada kilka przemyślanych scen,
pomimo, iż są przewidywalne.
Mamy tu po trochu wszystko. Boga, ofiarność i wiarę no i
dotrzymywanie przesiąg czy obietnic.
Z grą aktorską już jest różnie, ale podejrzewam, że to nie tyle
wina aktorów co reżysera. Wiele niedopatrzeń i lipy, zwłaszcza
w pierwszej odsłonie produkcji. To przede wszystkim tyczy się
Tatuma. Później już się rozkręca, ale i tak nadal uważam, że
aktor to jest nienajlepszy, chociaż zupełnie inna rola aniżeli te
wcześniejsze.
''Dziewiąty legion'' posiada swój nietypowy klimat, a obraz
wyróżniają udane zdjęcia i subtelna muzyka. Może to nie jest
jakiś szał, ale raz można czas na ten film poświęcić.
Rozrywka inna niż te ''pif paf, roboty z kosmosu czy wielkie
boom''. A i dobiła mnie ostatnia scena, bo taka przesiąknięta
Hollywoodem. Filmy, które u mnie mają po równo wad i zalet
(według mnie oczywiście), nazywam ''pół na pół''. Dlatego nic
nie może wyjść jak 5/10.
Pozdrawiam