To (chyba) najdroższa produkcja animowana wszech czasów. Można by się po niej spodziewać technicznej maestrii i scenariuszowych mielizn. Tu jest i to i to. Ale w niczym to nie przeszkadza. Bo to opowieść o poszukiwaniu wiary. Wiary nie tylko w Świętego Mikołaja, ale też wiary w prawdziwe Boże Narodzenie, Wigilię... taką jaki współczesny świat deprecjonuje do zera. Tu nie robią wrażenia spektakularne sceny , ale piękne, wyraźne i ponadczasowe przesłanie. Sprawia, że znów można uwierzyć w moc fantazji, w to że wszystko jest możliwe.Ten film uczy, że święta nie są dla prezentów. W tych symbolicznych scenach gdzie chłopiec gubi dzwonek, wydaje się być smutny, ale mnie wydaje się, że wie, że choć stracił symbol, to odzyskał wiarę. I to odzyskiwanie wiary jest widoczne niemal przez całą podróż na Biegun. I to jest piękne, że mógł poprosić o każdy prezent, a poprosił o zwykły dzwonek. Bo chciał tylko symbolu prawdziwych Świąt. Epilog mówi sam za siebie: trzeba dorosnąć, trzeba wyzbyć się naiwności, uczyć się sprytu, ale nigdy nie można tracić wiary, bo wtedy wszystko stanie się bez sensu. Ten film jest kierowany głównie do dzieci, ale starszych uczy prawdy podanej powyżej. To idealny film na Święta Bożego Narodzenia.