Właśnie chciałam nawiązać do tej zabawy. Otóż podobało mi się to co reżyser wyprawiał, że cały czas oczekiwałam z zapartym tchem na sprawiedliwość losu jak w "Listonosz dzwoni zawsze dwa razy". Jak tego dzieciaka pobili myślałam, że nie wstanie. Potem na koniec myślałam, że małe się wyczołga z sypialni i wypadnie z balkonu... Czy była to zabawa ze schematem, może było to niezamierzone (co jest wg mnie cechą genialnych artystów kina), tego nie wiem.

Spoiler. Ja też oczekiwałam zwrotu akcji. Że jest zbrodnia i jest kara. Niestety właśnie tego mi zabrakło, jakiegoś zaskakującego zakończenia. Prostactwo zwyciężyło.

Wręcz ascetycznie wyrafinowany. Totalny minimalizm tak w słowach jak i w ruchach - właściwie życie według ustalonego schematu. Dwoje ludzi uzależnionych od siebie - Ona potrzebuje jego pieniędzy - On potrzebuje jej pielęgniarskiej opieki i bzykania od czasu do czasu. Ona, prosta i biedna z niezaspokojonym instynktem macierzyńskim wyhodowała syna nygusa i nieroba (on w podziękowaniu wychowuje następne pokolenie w celu zachowania ciągłości nieużytków) żyjącego z dostarczanych przez matkę pieniędzy. On nijaki ale bogaty Wyhodował anarchistyczną córkę egzystującą dzięki jego pieniądzom. No i się dzieje. Sparafrazować można całość słowami córki do ojca: ... gówno musi być smaczne - miliony much nie mogą się mylić. Rewelacyjny film - 9/10 !!!

Tak, film świetny