No nie wiem, czy można nie zrozumieć tak czystego w swej postaci ZŁA o wielu twarzach, jakie jest w tym filmie pokazane w KAŻDYM z bohaterów.

Czy "ZŁO" trudno mi się odnieść, bo nie znam twojej definicji i kontekstku. Ja wypowiadałem się o filmie oraz/i emocjach/odczuciach, które we mnie wzbudził. O dorosłości, bólu, metodach przeżycia owych... i umiejętności... :) pozdrawiam

PS ukrywasz swój profil filmowy, tym trudniej zrozumieć kontekst

Ukrywam profil, ponieważ uważam, że oceny, jakie ktoś wystawia filmom są bardzo niemiarodajne, jeśli chodzi o "kontekst", o którym piszesz. Trzeba kogoś poznać osobiście, żeby wiedzieć, jakim "kontekstem" się kieruje.

A propos dorosłości - uważam, że to największa pułapka w tym filmie zastawiona na widza - na końcu Anna mówi do Michèle, że dorosła. Bycie dorosłym NIE oznacza lekceważenia i uciekania od emocji, nie oznacza braku wiary w uczucia i dobro. Anna tym tekstem daje do zrozumienia: "dorosłam, czyli świat jest zły, nie ma żadnych zasad, bądźmy egoistami, róbmy, co chcemy". A przecież to jakiś absurd. Cynizm = zło. Emocje są czymś naturalnym - ostrzegają nas przed niebezpieczeństwem, pokazują nam, co jest dobre, a co złe, co moralne, a co nie, informują o konsekwencjach naszych czynów.

Wielu dorosłych ludzi z zaburzeniami na tle emocjonalnym uważa, że emocji powinno nie być i że są one oznaką słabości. To nieprawda.

Napiszę może ogólnie, jak ja zinterpretowałam ten film - pomijam zaburzenia bohaterów na tle emocjonalnym (wynikające z dzieciństwa - co nieźle pokazuje historia Michèle - bo wszystkie zaburzenia biorą się z nieprawidłowego wychowania):

1. Michèle - zła, ponieważ kompletnie nie liczyła się z uczuciami innych ludzi, idzie po trupach do celu (dosłownie)

2. Patrick (sąsiad) - zły, bo zdradzał żonę; podniecał się tylko, gdy poniżał kobietę (za dużo filmów pornograficznych ;)

3. Anna (przyjaciółka) - zła, bo zupełnie bez emocji podeszła do tego, że Michèle bzykała jej męża (Michèle nawet jej za to nie przeprosiła - żadnej skruchy), a potem jakby nigdy nic, mówi, że chciałaby zamieszać z Michèle

4. Richard (były mąż) - zły, bo straszny egoista i egocentryk - rzucił kobietę, bo pomyliła książki - innego autora z nim

5. Rebecca (żona sąsiada) - zła, bo taka niby święta katoliczka, a powiedziała na końcu do Michèle, że cieszy się, że ta była w stanie zaspokoić jej męża (!) czyli musiała wiedzieć o jego odchyłach - to jest postać, która zrobiła na mnie największe wrażenie w tym filmie :)

6. Irène (matka) - zła, bo chciała się żenić z małolatem, prawdopodobnie tylko dla prestiżu/ bo nie mogła pogodzić się ze starością, pomimo że on miał inne kochanki i chciał się żenić tylko dla pieniędzy (tego typu "wolne" związki zawsze są chore i nigdy nie opierają się na uczuciu)

7. Robert (mąż przyjaciółki) - zły, bo zdradza żonę z jej przyjaciółką - Michèle i bardzo przedmiotowo traktuje kobiety. Do tego okazał się głupi i słaby, skoro popadł w alkoholizm - nie poradził sobie z konsekwencjami swoich czynów

8. Vincent (syn) - zły, bo daje się poniżać i poniewierać emocjonalnie swojej dziewczynie, oszukuje sam siebie i WYPIERA (ludzie są mistrzami w oszukiwaniu samych siebie) to, że dziecko jest jego kumpla - tego Murzyna - pewnie nigdy nawet nie wspomniał o tym słowem swojej dziewczynie

9. Josie (dziewczyna syna Michèle) - zła, bo wyżywa się i znęca ciągle nad swoim chłopakiem, doprawia mu rogi, wykorzystuje go finansowo, jest bezczelna

- reszta bohaterów: Hélène, Ralph, Kevin, Kurt, Omar, ojciec Michèle jest pokazana już bardziej powierzchownie, ale oni też są złymi ludźmi - zaburzonymi.

Wszystkich ich łączy brak honoru i godności.

Nie oszukujmy się, twórcy filmów - na pewno tych nominowanych do Oscara - chcą nam coś przekazać swoją pracą. Filmów nie robi się ot tak sobie.

Np. film Arrival - jeśli nie oglądałeś, a masz zamiar, to nie czytaj dalej - słyszałam o nim taką opinię: "aa, cały film próbuje się dogadać z kosmitami", a po obejrzeniu stwierdziłam, że film jest o tym, jak nam, ludziom, ciężko jest zrozumieć siebie nawzajem, bo nie potrafimy jasno i szczerze rozmawiać, pomimo, że mówimy tym samym językiem...