Sara (Elvira Mínguez) kończy czterdzieści lat. Jej życie jest poukładane, stabilne, satysfakcjonujące. Sara jest nauczycielką. Lubi swoją pracę, podchodzi do niej z entuzjazmem, choć praca ta nie uczyni jej bogatą, ale też zgromadzenie fortuny nie było nigdy jej życiowym celem. Trzyma się z paczką starych dobrych znajomych. Jest to grupa lewicowców, społeczników, ekscentryków. Sara ma atrakcyjnego i rozumnego przyjaciela Adriana (François-Eric Gendron), z którym łączy ją wieloletni związek.
Ale Sara nie mieszka sama. Wiele lat temu zdecydowała się mieć dziecko bez zawierania małżeństwa ani nie wiążąc się uczuciowo. Jej córka Gina (Elena Castells) jest już dorosła. Relacje między matką i córką są bardzo dobre, obie świetnie się rozumieją, ufają sobie. Nie wygląda na to, by potrzebowały mężczyzny w domu. Wydaje się, ze wszystko układa się świetnie. Ale życie lubi płatać figle, potrafi się zmienić diametralnie. Rok później świat Sary załamuje się i rozpada na tysiące kawałków...