choć pomieszanie gatunkowe u Koreańczyków na ogół bardzo mi imponuje, tym razem nie mogłem wczuć się w tę historię ; jak na dramat psychologiczny o zaburzeniach osobowości, hipnozie, miłości jest właśnie nieco sennie ; początek i końcówka jak z horroru (w jak najlepszym znaczeniu), ale prawdziwego dramatu psychologicznego jest w nim niewiele (w zasadzie ostatnie 20 minut) ; ogólnie dobry film, ładnie nakręcony, ale potencjał trochę zmarnowany

Wlasnie ta senna psychoza ujela mnie w tym obrazie:)

Zgadzam się. Dało by się więcej wycisnąć z tej historii, ale ogląda się nieźle.
Końcówka - ja fanką horrorów nie jestem więc mało brakowało a bym wrzeszczała jak główny bohater.