Basniowy klimat? Moze troche. Druga czesc filmu przypomina bardzo odrealnione klimaty, mozna nazwac je basniowymi - lecz w zadnym razie nieprzeznaczone dla dzieci, mimo ze jest to rzecz o dzieciach. Bardzo duzy zgryz mam z tym filmem; ogladalem go dotad jedynie raz i to pol roku temu (jak ten czas leci, by the way), nie mam z jednej strony ochoty do niego wracac (bo ciezki i dajacy po glowie) z drugiej - chcialbym go zobaczyc, by wylapac wiecej tych niedopowiedzen, z ktorych slynie tworczosc Bergmana, by moc jakos na nie odpowiedziec.
Chyba Ty nie zwracalas uwagi jedynie na kostiumy i scenografie (notabene nagrodzone Oscarami)? Wszak to tylko atrakcyjna wizualnie otoczka dla tego dramatu, jakby nie patrzyl...

Wiesz, ja jeśli chodzi o Bergmana, to mam obejrzane "Sceny z życia małżeńskiego" i chyba nic poza tym. Przynajmniej nic sobie nie przypominam. Zabrałam się do tego filmu niezbyt chętnie ale odstał już swoje na półce a poza tym miałam po dziurki w nosie świątecznych filmów sensacyjnych typu "Wykolejony" czy "Spy games". Chciałam czegoś innego. I to był strzał w 10. Od pierwszych minut wciągnął mnie nastrój tego filmu. Świat jak z baśni Andersena. Ośnieżone ulice, choinka, krzątanina przedświąteczna, rodzinne ciepło, śmiech, gwar. Potem katastrofa, ścinająca z nóg, nagła śmierć. I nastąpiły zmiany, nadszedł chłód, strach, opuszczenie, samotność. Przypominało mi to trochę baśń o Królowej Śniegu. Tam była dwójka dzieci Kaj i Gerda a tu Fanny i Aleksander. Dzieci znalazły się w krainie chłodu emocjonalnego, w krainie Królowej Śniegu (tu był to pastor i jego świat), surowej, władczej, dominującej, bezwzględnej.
Musze przyznać, że wciągnął mnie ten nastrój do tego stopnia, że kiedy znajomy Żyd zabrał dzieci do swojego domu, trochę się pogubiłam w przebiegu dalszej akcji. Duch ojca, magia, rzucanie uroku, coś z pogranicza jawy i koszmaru sennego.
Obejrzę ten film z pewnością jeszcze raz. Ale zdecydowanie największe wrażenie zrobił na mnie jego nastrój. Poddałam sie temu nastrojowi i chyba bardziej poczułam niż zrozumiałam to, co Bergman chciał pokazać.

Pisząc "baśniowy klimat" nie miałam na myśli, że jest to film dla dzieci.

bo Andersen pisal baśnie dla dorosłych już dzieci-smutne opowiesci o życiu z elementami magii.Dzieci nie zrozumieją w pełni ich sensu, lepiej po latach wrocić do jego twórczosci, choc są to bardzo "dołujace" często historie.Film Bergmana obejrze skoro tak zachwalacie.