zgadzam się w 200%, najbardziej lubię scenę pościgu za metrem, ale jak gene hackman jest na ekranie człowiek się nigdy nie nudzi, jeden z moich ulubionych filmów, i gorzka pigułka na koniec filmu FTW.

Z tymi 30 minutami przesadziłeś :) polecam lekturę literackiego pierwowzoru, gdzie cała akcja jest opisana niemal dzień po dniu, wydarzenie po wydarzeniu. A trwało to kilkanaście miesięcy. Jeśli filmowi można zarzucić brak logiki, to tylko w rozdmuchanych scenach akcji, zwłaszcza strzelaninie w pociągu (co jest jednak absolutnie konieczne - gdyby strzelaniny w filmach miały wyglądać jak te prawdziwe, pewnie nic byśmy nie widzieli, strzały padałyby nie wiadomo skąd, a ruch na ekranie byłby minimalny). Scenariusz niemal z zegarmistrzowską precyzją rekonstruuje akcję schwytania szajki włosko - francuskich przemytników i jako taki jest wyznacznikiem kina sensacyjnego po dziś dzień. Trudno mi pomyśleć o lepiej zrealizowanym kinie policyjnym.

Wczoraj obejrzałem i nie mogę się nie zgodzić. Genialna kinematografia i muzyka, zjawiskowy sound design, amoralny bohater, który chciał zrobić wszystko by tylko dojść do celu...i w ogóle wszystko w tym filmie niemal przeczyło oczekiwaniom...

moim zdaniem ten film to klasa sama w sobie tego gatunku (tak samo jak bullit). Wieszkosc filmow z tamtych lat juz nie potrafia wciagnac widza i zaciekawic. W tym przypadku akcja, napiecie, zdjecia i ten ponury klimat powalaja. Duza wiekszosc terazniejszych pordukcji nie dorasta do piet temu filmowi :) Pozdrawiam

Moim zdaniem istotą kryminału jest właśnie logiczność zdarzeń i powiązań. Co innego kino sensacyjne, które jest nastawione na akcję. Filmu nie widziałem, ale się zastanawiam, ponieważ jest dość obficie nagrodzony.