Bełkot.

cóż, nie sądzę, a jednak w to wejdę i zapytam: co z kompleksem tołstoja? co z powieściami cronenberga, wystawami greenawaya, obrazami lyncha, komiksami alejandra, dramatami pier paolo, muzyką carpentera, filmami gibsona, toma forda, eastwooda? są piękne analizy filmowe królikiewicza które właśnie przeglądam sobie, tam fellini, keaton, bunuel, kurosawa, że o audiokomentarzach nie wspomnę.. o, a skoro już przy królikiewiczu jesteśmy, niedawno się ukazała jedna taka, The Theory Of Practice - wybacz obcy język, rzecz jest dwujęzyczna, to xiążka - niektórzy nawet, ponoć, takie słuchy chodzą, trawestując Szkołę Wyrzutków, widzieli coś takiego w internecie - a zatem cóż my z tym poczniemy, po cóż to powstaje.. do you catch my drift przyjacielu czy wymieniać dalej?

Możesz nie wymieniać, coś wiem o tym kotle. Razi mnie jednak coś innego, styl Twojej wypowiedzi, bo nie potrafię - choć miałem taką dobrą wolę - przebić się przez te zestawienia.

rozumiem, niemniej odłóżmy już na bok tę pokraczną sałatkę połamanej składni - bo ja na osobiste upodobania stylistyczne niewiele poradzić mogę, zresztą najtrudniej jest upilnować siebie - olejmy też przystawki i skoncentrujmy się na daniu głównym, czyli na myśli i filmie.. bo ja w swojej wypowiedzi referowałem wyłącznie do twojej opinii o filmie - w moim odczuciu dość krzywdzącej - którą zapewne kilka osób "lubi" i którą w dodatku niebezpiecznie przekładasz na jakieś prawdy ogólne - liczba mnoga w niej - iż aktorzy powinni zająć się graniem, a reżyserzy reżyserowaniem, kropka. no i wporząsiu, masz prawo malkontentnić i grymasić sobie, zauważ tylko, iż w ów czas smutnawy, ponury i srogi nie mielibyśmy ani Bez Przebaczenia ani Hired Mana ni Easy Ridera, że o wszystkich tych wspaniałych xiążkach, płytach i obrazach nie wspomnę (zaś filmy gibsona z premedytacją pominę).

i tyle, żadnego dociskania ad personam tam nie było, a jeżeli tak zostało odebrane - przepraszam najmocniej.

myśl twa wydała mi się po prostu nazbyt generalnym i dosyć osobliwym uproszczeniem - gdyby na przykład wprowadzić ją w życie to zrobiłoby się tyleż niebezpiecznie co nieciekawie - i nie tylko - choć to jakże urokliwa jest przekładka - z powodu tego urządzenia w mojej prawej ręce, które przecież już od dawna przestało być tylko telefonem..

sam jestem wprawdzie wielkim fanem zasady - nigdy nie gwiżdż kiedy sikasz - na artystyczne przejawy twórczej ekspresji ona się jednak nie przekłada.. tu można a niejednokrotnie nawet trzeba i wypada robić dwie a nawet kilka rzeczy naraz i wyżej wspomniane filmy moich serdecznych kumpli dennisa, clintusia i petera niech służą za przykład, że o wszystkich tych wspaniałych xiążkach, płytach i obrazach nie wspomnę (zaś filmy gibsona wciąż z premedytacją pominę, z nim jak widzisz nawet nie przeszedłem jeszcze na ty).

Odłóżmy sałatkę składni i myśli.