Alicja nie pamięta przeszłości, nie wie kim jest. Kiedy po dwóch latach od zniknięcia zostaje odnaleziona przez rodzinę, nie chce wracać do dawnego, zapomnianego życia. Nie pamięta miłości do męża i synka. Z czasem do Alicji wracają urywki wspomnień, tworząc niewyraźny i niepokojący obraz tajemnicy – tego co zdarzyło się w przeszłości. Co jest tą tajemnicą? Czy rodzące się uczucia do przed chwilą poznanych męża i syna pozwolą kobiecie zrozumieć przeszłość i zbudować szczęście swoje i rodziny?

Tym razem nie chodzi o fugę w znaczeniu, jakie znamy z muzyki, lecz o fugę (dosłownie: ucieczkę, od angielskiego: fugitive – uciekinier) dysocjacyjną. Uciekinierem jest mózg człowieka, mogący pozbawić go pamięci o przeszłości, a nawet wytworzyć jego biegunowo przeciwną osobowość od dotychczasowej, gdy człowiek ten przeżył silny, długotrwały stres. Fuga dysocjacyjna trwa od kilku godzin do kilku lat. Osoba dotknięta tym zaburzeniem może sprawnie funkcjonować jako ktoś o innej tożsamości niż przed jego wystąpieniem. Alicja była kiedyś Kingą. Nie pamięta siebie z tamtego okresu, nie wie, kim jest teraz. W dwa lata po zniknięciu z pola widzenia rodziny zostaje przez nią - dzięki programowi telewizyjnemu - odnaleziona, ale jej nie rozpoznaje. Z czasem ze strzępów wspomnień Alicji wyłania się obraz tajemnicy - tego, co wydarzyło się w przeszłości.

Bohaterka filmu, Alicja, cierpi na tytułową fugę, chorobę skutkującą amnezją. Nie pamięta nawet swoich najbliższych, ani żadnych wydarzeń z przeszłości, czy nazw przedmiotów. Prawdopodobnie ostatnie dwa lata spędziła w Warszawie, ale gdzie mieszkała przedtem? Kobieta trafia pod opieką medyczną psychiatry, Michała. Jej przypadek zostaje przedstawiony w programie telewizyjnym o zaginionych. Wtedy do studia dzwoni starszy mężczyzna, który twierdzi, że jest jej ojcem, a rzekoma Alicja naprawdę nazywa się Kinga Słowik. Przed zaginięciem wiodła normalne rodzinne życie. Mieszkała we Wrocławiu z mężem Krzysztofem i synem Danielem. Kiedy po dwóch latach wraca do domu rodziców, wszyscy wierzą, że szybko odzyska równowagę psychiczną i przede wszystkim pamięć. Ale ona wciąż nie rozpoznaje członków swojej rodziny, uważa ich za obcych ludzi i do tego czuje się zagrożona. Drażni ją imię Kinga, woli używać imienia Alicja. Wobec rzekomych krewnych, którzy próbują wyciągnąć do niej rękę, staje się agresywna. W końcu wyznaje swemu psychiatrze Michałowi, że jest nieszczęśliwa i wolałaby trafić do więzienia. W terapii nie pomaga nawet fakt, że opuszcza rodziców i wprowadza się do domu, gdzie kiedyś mieszkała z mężem oraz z synem. I to własnie z Danielem udaje jej się nawiązać bliższe relacje, jednak wciąż jest wystraszona i myśli tylko o tym, żeby uciec stąd jak najszybciej. Tymczasem wychodzą na jaw okoliczności jej nagłego zniknięcia. Okazuje się, że przed dwoma laty uległa wypadkowi samochodowemu, jechała wtedy z rodziną.