Był taki film Jeana Rollin pt. "La Morte vivante". Okazał się (jak każdy obraz tego reżysera) z założenia mało ambitnym projektem, obfitującym głównie w goliznę i wampiryzm. Jednak patrząc na "Trouble Every Day" mam wrażenie jakbym widział przeróbkę tamtego dzieła, tyle że zrealizowaną przez utalentowaną osobę. Tutaj też mamy uzależnioną od krwi kobietę i kochającą ją osobę, która stara się wyleczyć z tych skłonności swoją kochankę. Te filmy łączy również podejście do uczuć, które jest pełne ciepła oraz emocji, mimo że osoby wyrażające je są bezlitosnymi mordercami. Zasadniczą różnicą jest jednak zaangażowanie reżyserskie. Rollin nie miał większych celów tworząc swój koszmarek, a Claire Denis wie co robi.

Zamysł twórczy widać już w kwestii wyjaśnienia skąd się wzięły mordercze skłonności bohaterów. Ostatnim czego potrzeba było temu filmowi, to babranie się w pseudonaukowych teoriach. Zatem reżyserka zasugerowała że to wynik eksperymentu, nie podając żadnych szczegółów, pozostawiając widza bez odpowiedzi. Skupiła się za to na dramacie bohaterów, licząc głównie na aktorów.

To jest bez wątpienia jeden z filmów, gdzie obsada ma połowę roboty do wykonania. Autorka chce bowiem opowiedzieć o potrzebie miłości, a także sąsiadującej z nią potwornej żądzy. Vincent Gallo i Béatrice Dalle musieli jednocześnie być osobami starającymi za wszelką cenę zachować człowieczeństwo, jak i chwilami ulegać zwierzęcej naturze. Szalenie trudne, ale im się udało. Wykreowali wewnętrznie zagubione istoty, a każda brutalna scena z ich udziałem to majstersztyk.

Interpretacji "Trouble Every Day" zdaje się być wiele. Może to metaforyczny obraz związku, gdzie jesteśmy rozbici między potrzebami drugiej osoby, a własnymi. Można też uznać ten film za opis walki z naturą. Jakkolwiek by jednak nie podejść, zdecydowanie Claire Denis wychodzi z tego obronną ręką. Stworzyła emocjonujący spektakl sprzeczności intensywnie oddziałuje na uczucia widzów.