Miasteczko na kresach wiosną 1944 roku. Jury widząc na szosie kolumny wojska opuszcza klasztor. Razem z przypadkowo poznanym Włodkiem zjawiają się w małym miasteczku, gdzie centralnym punktem jest kolorowo wymalowana szopa mieszcząca kino "Świt", w którym niegdyś pracował Włodek. Kino jest nieczynne, bo nie ma kto wyświetlać filmów. Chłopcy z entuzjazmem przystępują do organizowania projekcji. Oprócz Niemców zjawia się także "Mickey Mouse" - miejscowa prostytutka i zagorzała kinomanka, na której Jury z Włodkiem wykonają groteskowy wyrok chłosty za jej kontakty z Niemcami. Wehrmacht jest w rozsypce; niektórzy żołnierze porzucają mundury, by przetrwać w cywilnych ubraniach. Jednego z nich Włodek zatrudnia w kinie. Obaj są pasjonatami filmu, mają głowy pełne gwiazd filmowych, których nazwiskami ciągle się licytują. Do miasteczka wchodzą żołnierzwe Armii Czerwonej. Jury wymienia okulary za karabin i rusza dalej z frontem. Po kilku dniach wraca w mundurze żołnierza Wojska Polskiego. Nadchodzą polscy żołnierze. Włodek jedzie po nowe, wesołe filmy, ale w drodze powrotnej biją go leśni za wysługiwanie się "czerwonym". Cała sala ogląda Świat się śmieje. Nad rzeką ludzie znajdują zwłoki Jurego z kartką na szyi ostrzegającą przed przemawianiem nad jego grobem. Minął pierwszy dzień wolności.

Wiosna 1944 roku, miasteczko na kresach. Włodek (Witold Goliński) i Jury (Włodzimierz Preyss) pracują w miejscowym kinie. Żyją pod wrażeniem filmów i ich bohaterów. W głowach mają pełno nazwisk gwiazd, licytując się między sobą zdobytą wiedzą. Do kina chodzą zarówno Niemcy jak i Węgrzy w służbie niemieckiej, potem też polscy żołnierze, którzy wyzwalają te tereny.

"Leśni" najpierw niszczą kopie, bo to "niemiecka propaganda", a następnie radzieckiej komedii "Świat się śmieje".

Jurek wstępuje do polskiego wojska, a gdy wraca do miasteczka zostaje zamordowany. Na szyi ma uwiązaną tabliczkę: "Kto przemówi na jego grobie, temu śmierć." Tak mija pierwszy dzień wolności, która jest całkiem odmienna od tej filmowej.

Jury jest alumnem w seminarium duchownym. Widok kolumny wojska powoduje, że ucieka z klasztoru. Nad rzeką poznaje Wojtka i razem udają się w dalszą wędrówkę. Trafiają do opuszczonego miasteczka, w którym centralne miejsce zajmuje kino „Świt”. W miasteczku nie ma mężczyzn, wszyscy poszli na wojnę. Właścicielka kina zatrudnia Jurego i Wojtka do obsługi projektorów. Pochłanianie akcji i zagłębienie się w świat wyczarowywany na ekranie jest formą odskoczni od wojennej rzeczywistości. Widownia jest zapełniana przez żołnierzy niemieckich, węgierskich i polskich. Po wkroczeniu do miasteczka wojsk radzieckich Jury wyrusza z nimi dalej na front. Po kilku dniach wraca w polskim mundurze. Włodek zostaje pobity przez partyzantów za wysługiwanie się Sowietom...
[center][/center]