racja, w tym przypadku pewna doza manieryzmu i (rzekłbym) elementy psychodeli były jak najbardziej wskazane. Uniknięto kolejnej konwencjonalnej opowieści i narracji w stylu "urodził się tu, przeżył to, umarł tam...". A przede wszystkim film niezwykle plastyczny, o niecodziennej estetyce. I nie ma tu żadnych dłużyzn jak ktoś gdzieś nam tym utyskiwał. Jeśli ktoś chce francuskich dłużyzn niech poogląda sobie J. Rivette'a... Tu, niespieszna momentami fabuła czemuś służy, a mi osobiście patrzenie na nią sprawiało przyjemność.