Pierwszy raz miałam okazję obejrzeć "Generację..." 27 sierpnia 2011, ponownie zrobiłam to
niecały tydzień temu i... obejrzałam go już 4 razy. Film nabrał dla mnie wartości, dopiero gdy
zaczęłam fascynować się muzyką CKOD i zespołem samym w sobie. Wcześniej miał dla
mnie wyłącznie dokumentalny wymiar i wydawał się być co najmniej nudny. Faktem jest, że
dokument zrealizowany jest bardzo prostymi, a czasem wręcz prymitywnymi środkami i w
roku 2012 nie zachwyca sposób realizacji i montażu. Ale gdy pogrzebie się trochę w
internecie o zespole, przeczyta parę wywiadów z Kubą Wandachowiczem czy Krzyśkiem
Ostrowskim, patrzy się na to zgoła inaczej. Ciekawie jest oglądać, jak 10 lat temu wyglądał
rynek fonograficzny w Polsce, jaka publiczność przychodziła na koncerty małych zespołów
rockowych, jaki jest polski rock'n'roll i w końcu jak mały łódzki zespół osiąga pewien status
w Polsce i staje się rozpoznawalny. Doskonale ujęto mechanizmy rządzące się światem
dziennikarskim i medialnym, wprowadzono nas za kulisy koncertów, pieniędzy i dużych
wytwórni. Dopiero po parokrotnym obejrzeniu ujrzałam jak bardzo przemyślany jest
dokument Piotra Szczepańskiego (który jest kolegą chłopaków, dzięki czemu nic nie jest
udawane), co chciał pokazać i dlaczego mu się to udało.