Trzej bohaterowie filmu to kolejno:
1. Spłukany gliniarz okradający gangusów, żeby mieć na utrzymanie powiększającej się rodziny
2. Leniwy gliniarz alkoholik, za chwilę przechodzący na emeryturę, który postanawia na koniec odkupić swoje winy
3. Tajniak, który ma dylemat moralny, czy wystawić policji swojego przyjaciela-gangstera

Brzmi znajomo? Oczywiście że tak!
Widzieliśmy to w kinie policyjnym dziesiątki razy, Fuqua wrzuca do swojego kociołka te znane patenty i robi z nich własną potrawę. Moim zdaniem wyszło przeciętnie z lekkim przechyłem w stronę pozytywną. Nie wiem, czy to dlatego że lubię takie niespieszne dramaty policyjne, gdzie nie ma pędzącej non-stop akcji i wybuchów co pięć minut. A może to kwestia dobrej obsady i niepokojącej muzyki, dodatkowo zwiększającej napięcie. Ogólnie film jest bardzo schematyczny i większość widzów zapewne szybko się domyśli w którą stronę wszystko zmierza, ale nie przeszkadza to jakoś specjalnie w czerpaniu frajdy (w moim przypadku umiarkowanej) z seansu.
Ogólnie film mnie nie zachwycił, ale też nie rozczarował. Mało odkrywcze, rzemieślnicze, ale dość solidne kino.