Moją uwagę przyciągnął najbardziej kontrast pomiędzy światem martwych i żywych. Ludzie z
natury uważają życie za coś dobrego, kolorowego, radosnego, a śmierć za koniec, zło i
szarość. W filmie z kolei wszystko jest zupełnie odwrotnie. Na początku poznajemy świat
żywych, jest on prawie zupełnie szary, nie ma w nim nic radosnego. Wtem Wiktor wciągnięty
jest do świata martwych, a tam wszystko nabiera barw, każdy śpiewa, tańczy, bawi się. Ten
właśnie kontrast zrobił na mnie ogromne wrażenie, wywołał niemal zachwyt.
Nie będę się rozpisywał na temat muzyki i klimatu, bo myślę, że wszystko zostało już pięknie
opisane przez moich przedmówców ;]