Stylowo posklejane motywy z różnych filmów oraz gatunki. Nawiązanie do Drive nasuwa się samo, ale film Refna miał duszę, był melodramatem dla facetów z jajami, aż chciało wziąć młotek i biegać po mieście wymierzając sprawiedliwość. Kino o ostatnim sprawiedliwym, który ma miękkie serducho i odjeżdża ku zachodowi słońca. Gość nie posiada serca ani duszy. Wszystko jest równie stylowe co w Drive, kolorki, pulsujący soundtrack, unoszący się w powietrzu klimat lat 80, 90 i małomiasteczkowej pipidówy. Niestety, zlepek klisz pozostaje zlepkiem klisz, które nie zyskują nowego wymiaru. Wszystko to fajnie i płynnie się ogląda, ale jakoś to wszystko nie ma stosownej puenty. Bez ładunku emocjonalnego, bez zadumy nad czymś, bez pochwalania czy krytykowania, bez niczego. Opowieść snuta,aby jedynie opowiadać i serwować widzowi znane i przerabiane schematy. Główny bohater wparowuje w życie Petersonów,aby znaleźć schronienie, ale niszczy wszystko, bo zaczyna mordować całą okolicę. Niezły pomysł jak na kogoś, kto szuka schronienia przed wojskiem i rządem. Film niby kończy się jakimś tam twistem, ale jest on kolejną kliszą z serii "to nie happy end, morderca żyje!" i jest swoistego rodzaju gwoździem do trumny Gościa. Uwydatnia jego toporność i brak jakiegokolwiek stylu- wszystko jest gdzieś podpatrzone, a sam film nie daje nic od siebie nowego.
Spoko rola Stevensa, czekam na jego Bestię.