Absolutna caluloidowa bomba, niedawno skończyłem seans i jestem pod tak gigantycznym wrażeniem, że zaraz wyląduję w tworkach. Kapitalny hołd dla kina Carpentera (kolejny po Cold In July), jak i całego kina lat '80.

Najbardziej imponuje to, że z tego misz maszu gatunkowego jaki nam zaproponował Wingard wychodzi tak spójny film, gdzie wszystkie te z pozoru kompletnie niepasujące do siebie elementy tak pięknie się łączą dając w pełni przemyślany obraz. Bo czego tutaj nie ma: dramat rodziny, motywy niemal żywcem wyjęte z pierwszego Termka, dużo lekkiej tandety i kiczu wprost z b-klasowców made in '80 (tutaj pan Cieśla się kłania), odrobina czarnego humoru, a kończąc na typowym slasherze w stylu Halloween (again, Carpenter anyone?). I najważniejsze, że nie jest to zrobione w stylu dajmy na to Rodrigueza, gdzie film w połowie zmienia kompletnie swoje oblicze, tutaj wszystko idealnie współgra z tą lekko niejasną i porytą atmosferą, każda niby niepasująca schiza idealnie się zazębia z resztą dając ten absolutnie unikalny i kapitalny klimat całości. A wszystko to na audiowizualnym wykopie prosto w kosmos. Serio, soundtrack z tego filmu to arcydzieło retro brzmień, do tego jak perfekcyjnie wkomponowano tą muzę w dane sceny to klękajce narody (finał przy akompaniamencie Antonio sprawił, że moja szczęka wylądowała w piwnicy).

Następny mocny punkt programu - Dan Stevens. Koleś wskoczył z miejsca w poczet moich ulubieńców. Film trzyma w ogromnym napięciu nie tylko dzięki budowie, ale właśnie również dzięki tej megazajebistej roli. Idealnie odgrywa niejednoznaczność swojej postaci, w jednej scenie czarujący, ciepły i szarmancki przyjaciel domu, w drugiej metodyczny, niebezpieczny i niepokojący killer. W cholerę charyzmatyczny i magnetyczny występ, dzięki któremu to całe odkrywanie kart oglądamy na krawędzi fotela i ze szczęką urwaną z zawiasów :)

Co jeszcze? Sceny, sceny, te boskie sceny - megakozackie wejście tytułowego madafaki na imprezę, bitka w barze, drobny handelek bronią, strzelanina, czy w końcu ten nieziemski finał. Hmm, właściwie cały ten film to jedna, wielka, zajebista scena. Może tak jakieś wady? A gdzie tam, nie ma żadnych!

A więc podsumowując, dzieło wielokrotnego użytku tonące w odmętach totalnej zajebistości lat '80. 10/10