Po prostu nie trafia do mnie koncepcja Ninja -goku-godzilli. Jestem wstanie przyjąć zmutowanego jaszczura terroryzującego miasto. Bandę amerykańskich ignorantów ganiających się po ulicach ze stworem. To przyjmuję, bo przez większą cześć filmu coś się dzieje - jest akcja. A tu? Niby miało budować napięcie, ale tak na prawdę budowało nudę i frustrację, że się nudzę.
Przez 80% filmu jest ględzenie. Jest ciągle paczjący Johnson w taki sposób jakby się ostro nawalił i miał zwidy - beznadziejny aktor, nawiasem mówiąc, już w kick-ass'ie miałem go dość.
No i wyczekuję Godzilli, pokazuje się na jakiś urywek i koniec. Zaczyna się walka ze stworami i koniec, przełączamy na Johnsona paczającego się w przestrzeń - znów ma zwidy po craku.
Wreszcie po 90 minutach gadki szmatki i szwendających się żołnierzy, 3 potworki się zgrały i zaczyna się walka - w końcu! Bo 4 razy chodziłem kanapki sobie robić. Walczą i walczą (raptem 5 min na 116), godzilla laserem strzela! No, ok.... nie, jednak nie przemawia to do mnie.
W końcu potwory pokonane, lecz Godzilla pada - och nie Johnson zapłakał. Ale cóż to, potwór wstaje! I co i tłumy szaleją, wiwatują, a Godzilla w blasku chwały odchodzi ku zachodzącemu słońcu - misja wykonana, uratowałem ludzkość. Brakowało jeszcze by mu salutowali.
Ja wiem, że to nawiązanie do japońskiego oryginału, ale nie przemawia to do mnie - godzilla vs king kong, godzilla vs mechagodzilla i takie tam pierdoły. Ciężko strawne suszi. A ten film, hmm,
dla mnie ten film maksymalnie na 5.