Najnowszy obraz autorki Madeinusy to skromne, minimalistyczne kino, które z godnością stawia czoło wielkim produkcjom. Claudia Llosa (pochodząca ze słynnej rodziny Llosów) ponownie odwiedza pierwotny świat rodzinnego Peru i oferuje dzieło pełne obyczajowości, realizmu magicznego i mitologii. Udaje jej się wciągnąć widzów w historię o poszukiwaniu własnej tożsamości, silnie zakorzenioną w tradycji i pełną kulturowych symboli. Gorzkie mleko to zderzenie świata prymitywnego, pełnego przesądów i zabobonnych wierzeń ze współczesną cywilizacją. Film opowiada o trudnej drodze do wewnętrznego wyzwolenia, stając się metaforyczną przypowieścią o śmierci i narodzinach nowego życia, zarówno na poziomie fizycznym, jednak przede wszystkim symbolicznym. Bohaterka po śmierci matki, przechodząc niełatwą drogę, wyzwala się z rodzinnej traumy, by w końcu odnaleźć radość życia. Historia Llosy to film hermetyczny, przepełniony symbolicznymi odniesieniami. W szerszym kontekście - to uniwersalna opowieść o przemocy seksualnej w dzisiejszych czasach. Metafora w opowieści o zagubionej dziewczynie pozostawia dwie ścieżki interpretacji. Może być traktowana jako opowieść o młodej kobiecie o lakonicznych pomysłach i zagubionym spojrzeniu, która broni się przed światem, a przede wszystkim przed wpływem mężczyzn. Może być również odczytana od strony antropologicznej ? jako historia koncentrująca się na tradycji, bolesnej pamięci pozostałej po strasznej przeszłości jako ciężar, od którego nie można się uwolnić.
RECENZJE I GŁOSY PRASY
Czym jest dokładnie ?cinéma-verité?? Według Jeana Roucha, powinniśmy raczej nazwać je ?cinéma-sincerité" (kinem raczej szczerym niż prawdziwym). Powiedziałbym, że Jean Rouch byłby zachwycony Gorzkim mlekiem i to nie tylko ze względu na podejście etnograficzne, prawie pedagogiczne, ale głównie z powodu szczerego, świeżego spojrzenia Claudii Llosy na kulturę andyjską. Ocena reżyserki i prawdziwe spojrzenie na (nie)znaną rzeczywistość jest jak najbardziej adekwatna. Fausta (zachwycająco zagrana przez Magaly Solier) cierpi z powodu syndromu ?gorzkiego mleka?, choroby dotykającej tych, którzy karmieni byli piersią przez zgwałcone kobiety. Jednak to nie jedyna symboliczna część tego pełnego metafor filmu. /.../ Matka bohaterki, która czeka na godny pochówek, jest również symbolem, który podkreśla nieuniknioną i potrzebną zmianę. Podróż Fausty ma być balsamem dla duszy. Siła muzyki i spotkanie z innym Peru (mieszczańskim, takim noszącym naszyjniki z pereł) są podstawowym czynnikiem dla zrozumienia sposobu, w jaki Fausta decyduje się uzdrowić swoją ranę. Sergi Sánchez ? FIPRESCI 2009
PIEŚNI KECZUA DLA BERLINA
Werdykty niespodzianki stały się już tradycją wielkich festiwali. W Berlinie, na przekór cywilizacyjnej globalizacji, nagradza się filmy świeże, zanurzone w lokalnej kulturze, będące zaprzeczeniem uniwersalnego hollywoodzkiego stylu. Warunek artystycznej świeżości spełnia nagrodzone w tym roku przez jury pod kierunkiem Tildy Swinton peruwiańskie Gorzkie mleko (La teta asustada). To drugi film Claudii Llosy (krewnej pisarza Mario Vargasa Llosy), debiutującej przed kilku laty okrutną, po bu?uelowsku surrealistyczną balladą Madeinusa wywiedzioną z wierzeń peruwiańskich Indian. Tematem filmu Llosy jest wychodzenie z izolacji, pozbywanie się lęku, przenikanie kultur. Gorzkie mleko to - jak mówi reżyserka - symboliczna ?podróż od lęku do wolności", którą odbywa młoda Indianka Fausta. ?Gorzkie mleko" zaczyna się pieśnią o brutalnym gwałcie, którą śpiewa umierająca matka Fausty, przekazując jej swój lęk przed mężczyznami. /.../ Przemiana Fausty, przezwyciężenie smutku, następuje poprzez śpiew. Ośmiela ją do niego matkująca Fauście biała kobieta, pianistka. Ten zgrzebny, mały, ?arthausowy? film to opowieść o integracji ludzi i kultur składających się na Peru. Tadeusz Sobolewski GAZETA WYBORCZA
REŻYSERKA
CLAUDIA LLOSA Claudia Llosa Bueno (Peruwianka o włoskich korzeniach) urodziła się 15 listopada 1976 roku w Limie. Jest bratanicą słynnego peruwiańskiego pisarza Mario Vargasa Llosy. Studiowała w Limie, a pod koniec lat 90. przeniosła się do Madrytu, gdzie otrzymała tytuł magistra filmu i reżyserii w Wyższej Szkole Sztuki i Spektaklu TAI (2001). Pod koniec studiów rozpoczęła pracę nad scenariuszem Madeinusa, który zdobył nagrodę w kategorii ?najlepszy scenariusz niepublikowany? na MFF Hawana 2003. Llosa zaczęła pracować w reklamie i telewizji dla peruwiańskich i zagranicznych firm. Potem założyła własną wytwórnię w Peru, Vela Films i wyreżyserowała swój pierwszy film Madeinusa (2006), który zdobył ponad 20 nagród na prestiżowych międzynarodowych festiwalach filmowych (m.in. MFF Sundance, MFF Rotterdam) i dystrybuowany był w ponad 20 krajach. Madeinusa została również wybrana jako peruwiański kandydat do Oskara w 2007 roku. Claudia Llosa obecnie mieszka w Barcelonie. Gorzkie mleko jest jej drugim filmem. FILMOGRAFIA 2009 - GORZKIE MLEKO (La teta asustada) 2006 - Madeinusa MAGALY SOLIER: Magaly Solier Romero, urodzona 11 czerwca 1986 w Huanta (Ayachuco, Peru). Śpiewam od dziecka. Wygrałam wiele konkursów wokalnych w moim rodzinnym mieście Huanta (Ayacucho, Peru). Potem los zetknął mnie z Claudią Llosą, spotkanie z którą zmieniło moje życie. Wtedy zaczęła się moja przygoda z filmem. (Magaly Solier) Pierwszym filmem, w którym zagrała Magaly Solier była Madeinusa. Potem wystąpiła w drugim filmie Josue Mendeza Bogowie/Dioses (pokazywany na 10. Festiwalu Filmów Latynoamerykańskich). Zagrała też jedną z głównych ról w europejskiej produkcji, ale zrealizowanej w Peru - Altiplano Petera Brosensa i Jessicę Hope Woodworth, (laureaci Złotego Lwa na MFF w Wenecji w 2006 roku za swój pierwszy film Khadak). Magaly Solier nagrała w tym roku płytę Warmi, nawiązującą do tradycyjnej muzyki peruwiańskiej.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.