Chyba jeden z nielicznych filmów Seagala po 2000 r., który nawet da się obejrzeć. Nie dość, że bezboleśnie, to nawet z zainteresowaniem. Wiadomo, że to nie jest poziom jego dawnych tytułów, a nasz grubas ma jedną skwaszoną minę cały film, ale można to oglądać bez uczucia zażenowania. Seagal wyjątkowo nie gra tutaj jakiegoś tajnego agenta FBI albo CIA i nie jest nieskazitelny. Jego bohater to przegryw, który pogrąża się w hazardzie i alkoholu. Co prawda pokazano to w najprostszy z możliwych sposobów, a Steven nawet nie próbował grać, ale liczą się chęci stworzenia czegoś ciut bardziej oryginalnego niż "agent CIA rozbija mafię". W dalszej części fabuły Seagal staje się najemnikiem itd. Ogólnie cała historia jest nawet przyzwoita i mogę śmiało powiedzieć, że nawet wciąga. Gruby Seagal nawet ma parę scen walk i o dziwo radzi sobie bez kaskadera i nie są to proste chwyty za rękę, ale jakieś bardziej złożone szamotaniny. Niby krótkie, chaotyczne, ale zawsze to coś. "Gra o życie" się także nie wlecze jak sporo nowych filmów tego aktora - jest całkiem sporo scen akcji. Są one sztampowe, ale znośne i dość krwawe - to dodatkowy plus. Całość to raczej B albo C klasa na rynek DVD, ale nawet możliwa. 5/10