W centrum handlowym w Göteborgu pięciu nastolatków podchodzi do grupy dwóch młodszych chłopców i pyta która jest godzina. Gdy jeden z nich wyciąga telefon komórkowy, aby udzielić odpowiedzi, zostaje oskarżony, że ukradł go młodszemu bratu starszego chłopca. „Telefon wygląda na taki sam”, podkreśla nastolatek. I choć oskarżony gwałtownie zaprzecza, zgadza się, aby wyjść razem z grupą z centrum handlowego i skonfrontować się z domniemanym właścicielem telefonu. Tak rozpoczyna się okrutna i przewrotna gra, w której banda starszych chłopców staje się oprawcą, a młodszych – ich ofiarą...
Inspiracją dla „Gry” były prawdziwe zdarzenia. Parę lat temu w Göteborgu grupa nastoletnich ciemnoskórych chłopców okradała dzieci, stosując wobec nich przemoc psychiczną. Film wywołał ożywioną dyskusję w Szwecji. Obrazując współczesne szwedzkie społeczeństwo klasowe, reżyser Ruben Östlund chciał wywołać debatę nie tylko na temat rasizmu, ale również agresji, przemocy nieletnich i ich zachowania w grupie.

Wnikliwa obserwacja opierająca się na prawdziwych przypadkach zastraszania. W centrum Göteborga, miasta położonego w Szwecji, grupa chłopców w wieku od 12 do 14 lat okrada inne dzieci. Złodzieje posługują się skomplikowanym systemem, który nazywają "numerem małego brata" lub "sztuczką na młodszego brata". Wmawiają swoim ofiarom, że te coś komuś ukradły. Młodzi złodzieje od przemocy fizycznej zdecydowanie wolą zaawansowane techniki retoryczne.

"Gra" to tortury w białych rękawiczkach. Reżyser Ruben Östlund nie potrzebuje wsparcia estetyki szoku ani efektownych rozwiązań fabularnych, by wprowadzić widza w stan dyskomfortu. Do osiągnięcia tego celu wystarczy jedynie chłodna reżyserska precyzja i dobrze rozwinięty zmysł prowokacji. Opowieść o psychologicznym pojedynku między grupą czarnoskórych nastolatków a ich młodszymi ofiarami zmusza nas do przedefiniowania podstawowych pojęć współczesnej demokracji. Film Östlunda stawia odważne pytania o to, co tak naprawdę znaczy dziś tolerancja, równość klasowa i solidarność społeczna. Choć reżyser nie sugeruje niczego wprost, możemy być pewni, że czekają na nas wyłącznie wstydliwe odpowiedzi.