Nudny, jak barbecue u azjatyckich sąsiadów i sztywny, jak Clint Eastwood, z grą aktorską na poziomie przedstawień szkolnych. Tak można ten film krótko scharakteryzować, stwierdzając, że szkoda na niego czasu.
Wszystko w tym filmie sprawia wrażenie, jakby zostało celowo dostosowane do zniedołężniałego i sztywnego Clinta, który ledwie radzi sobie z otaczającą go rzeczywistością (nie jako postać grana w filmie, ale jako sam aktor). To dlatego pięcioosobowy gang Azjatów jest niewydarzony, i czarni ziomale, chudzi jak patyki, którym Clint grozi bronią, bo ci grozili komuś tam, też są ułomni i od razu kulą po sobie uszy. Wszystko w tym filmie jest tak cholernie drętwe, nudne i nierealistyczne, że już wolałbym sobie obejrzeć jakąś polską komedię.

Film nie jest ani wybitny, ani nawet nowatorski. Porusza stare tematy i problemy, które zostały przegadane w o wiele starszych i o wiele lepszych produkcjach.
Nie dajcie się zwieść recenzjom. Połowa z nich to zachwyty fanbojów nad postacią zniedołężniałego Eastwooda i tego, jak nie radzi sobie z rolą, a druga połowa to klakierzy, którzy walą dziesiątki bo inni też je walnęli.