Z czystym sumieniem stwierdzam, że to najlepszy "Halloween" od 1981 roku. Zrobiony z szacunkiem i podziwem dla klasyków. Po 40-stu latach wciąż ma swój urok.

David Gordon Green udowadnia, że w XXI wieku można jeszcze nakręcić solidny slasher. Nowe "Halloween" sprawdza się wprost kapitalnie jako bezpośrednia kontynuacja dzieła Carpentera z 1978 roku, olewając wszystkie kolejne filmy cyklu, które powstały po oryginale. Wspaniale, że znów pojawiają się nazwiska; Carpenter, którego kultowa, dobitnie wpisująca się w klimat filmu partytura jest absolutnie nieodłącznym elementem całej serii, a następnie genialna i waleczna Jamie Lee Curtis - jarałem się jak małe dziecko, kiedy tylko jej bohaterka pojawiła się na ekranie, także i aktorsko wypadła najlepiej. Muszę przyznać, że nie spodziewałem się tak dobrego filmu, tym bardziej że takie serie powoli się wyczerpują, a to już dziesiąty film o Michaelu Myersie. Twórcy zrezygnowali z przesadnego gore i intensywnych krwawych orgii, a postawili na atmosferę nocy halloweenowej, a także zastosowali kilka sprawdzonych chwytów, wnosząc wiele ukłonów odnoszących się do pierwszych dwóch części, nie jest to na szczęście jakaś bezmyślna cytatologia, ale raczej swoisty hołd dla klasyków sprzed czterdziestu lat.