Jest to solidny kawał kina wojennego pozbawiony przy tym charakterystycznej dla filmów o Wietnamie otoczki ideologicznej. Oczywiście można się zżymać nad tym, że nie ma w "Hamburger Hill" głębszej refleksji nad sensem wojny itd. (jak to miało miejsce w trylogii Stone'a czy w "Czasie apokalipsy") ale brak takowej wynika z prostego faktu - twórcy chcieli zrobić film nie o wojnie a o żołnierzach. Ja osobiście poczytuje to za spory plus. Poruszające rozmowy żołnierzy o tym, jak będzie wyglądało ich życie po wojnie oraz to jak niesprawiedliwie ocena się ich w domu niosły, moim zdaniem, spory ładunek. Oczywiście ktoś może to wziąć za próbę wybielenia Amerykanów za ich zaangażowanie w tą wojnę, bo twórcy nie przedstawiają okrucieństw wobec ludności cywilinej obecnej w innych filmach o Wietnamie z tego okresu. Trzeba jednak wtedy uświadomić sobie fakt, że większość z żołnierzy amerykańskich wysłanych do Wietnamu to byli prości ludzie, którzy nie pojechali tam z własnej woli a zostali powołani i bardziej od rozważań filozoficzno-ideologicznych interesowało ich przeżycie całej tej imprezy i powrót do domu w jednym kawałku. Jeżeli to sobie uświadomimy podczas oglądania "Hamburger Hill" a nie nastawimy się na filmy pokroju "Czasu apokalipsy" to nasz odbiór będzie zupełnie inny.