Gdy kręcili, zastanawiałem się po co i oczywiście od razu odpowiadałem, że dla kasy. Potem były słaby obiór filmu, klęska finansowa, ale na szczęście zwykle mam tak, że nawet jak od razu się na jakiś film nie rzucę, to jednak w końcu do niego podejdę. Szczególnie często jest tak z produkcjami, które uważam już na etapie produkcji za cyniczne i niepotrzebne. Zwykle mam rację, ale jednak czasami się mylę, co bardzo lubię. Miałem tak z Łotrem 1, bo zastanawiałem się po kiego grzyba coś takiego kręcić, a obejrzałem świetny i przejmujący film. I może Solo nie jest filmem aż tak dobrym jak Łotr, to jednak znakomita rozrywka, a ja miałem podczas seansu po prostu banana na gębie, bo się zwyczajnie, tak po prostu, świetnie bawiłem. I jeśli robić kino rozrywkowe, to na pewno tak jak ten film. I zabawnie i nieco emocji i sympatyczni bohaterowie no i choć także efektownie, to bez przerostu formy nad treścią, bo to nie jest film o efektach specjalnych, ale o Hanie Solo i jego paczce. Ja to kupuję.
PS. Czapka z głowy przed Woodym, który mógłby śmiało przeszarżować rolę, a był wyjątkowo stonowany (a może to zasługa Howarda)? Już bardziej Bettany szarżował, acz też nie powiem, by przesadził.