Lee w spodniach i koszuli, zwinięta na łóżku tyłem do kamery, czyta e. e. cummingsa przy świetle nocnej lampki. W tle muzyka fortepianowa.
Głos Lee:
"twoje najmniejsze spojrzenie
otwiera mnie chociaż, zamykam się, jak
palce dłoni
ty umiejętnie rozwierasz płatek za płatkiem
mnie
tak, jak wiosna rozbudza
tajemniczym dotykiem
swą pierwsza różę
Nie wiem, co sprawia, że ty
zamykasz się i otwierasz
słyszę,jak woła mnie
Twych oczu zew radosny
nikt, nawet deszcz, nie ma tak małych rąk.

(tłumaczenie wiersza jest kompilaxcją przekładu M. Sabadach oraz odmiennej wersji, która pamiętam (niedoskonale)z filmu sprzed lat.