"somewhere i have never travelled" e.e. cummings

nikt
nawet deszcz
nie ma
tak małych rąk.

Spolszony tytuł brzmi: "Gdzieś, gdziem nigdy nie dotarł". To chyba do dziś wiersz, który wywarł na mnie największe wrażenie.

GDZIEŚ, GDZIEM NIGDY NIE DOTARŁ

gdzieś, gdziem nigdy nie dotarł, w szczęśliwie odległym
od wszelkich doznań miejscu, trwa cisza twych oczu:
w najkruchszym z twoich gestów jest coś, co mnie otacza,
czego dotknąć nie mogę, bowiem jest za blisko

najlżejsze z twoich spojrzeń łatwo mnie otworzy,
chociaż zamknąłem się jak palce zwarte w pięść,
płatek po płatku rozwierasz mnie zawsze jak Wiosna
co (z tajemniczą wprawą) rozwiera swą pierwszą różę

a jeśli zechcesz zamknąć mnie, ja wraz ze swoim
życiem zatrzasnę się przepięknie i gwałtownie,
jak gdyby kwiat w swym wnętrzu wyobraził sobie
śnieg, który skrzętnie sypie wszędzie wokół;

żadna z rzeczy widzialnych nie zdoła dorównać
mocy twej natężonej kruchości: jej tkanki
zniewalają mnie barwą swoich krain, każde
tchnienie wydając z siebie na śmierć i na zawsze

(nie wiem, co ty masz w sobie, co mnie tak wszystko w krąg
otwiera i zamyka; tylko cos we mnie mi wróży,
że głos twych oczu głębszy jest niż wszystkie róże)
i nikt, nawet deszcz, nie ma takich drobnych rąk

Ten wiersz jest wspaniały i został wykorzystany także w serialu Piękna i bestia a czyta go Pon Perlman http://www.youtube.com/watch?v=IO4cP7BA_0I

Bardzo spodobał mi się ostatni wers.
Mniam.

Kanibal.