Niedawno media obiegła nagła wiadomość o śmierci Charlesa Mansona. Kim był ten znany człowiek? Z czego konkretnie zasłynął? Tego możecie dowiedzieć się z fabularyzowanego dokumentu, przedstawiającego prawdopodobny bieg tragicznych wydarzeń związanych z jego osobą.

Dziecko młodocianej prostytutki to urodzony mówca pragnący sławy w rockandrollowym światku północnej Kalifornii, a konkretnie Los Angeles. Obraz Johna Greya oddaje niezakłamane fakty z jego życia i wydarzeń towarzyszących rzezi w domu Romana Polańskiego, w której zginęło pięć osób, w tym ciężarna żona reżysera- Sharon Tate. Ponowna ekranizacja nie robi tego w sposób infantylny, zwyczajnie mówiąc- "wgryza się" w istotę problemu, ukazując socjopatę w bardziej zrozumiały, dla przeciętnego "zjadacza chleba", sposób. Przede wszystkim jednak reżyser, operując klarownymi narzędziami, stara się odpowiedzieć na pytanie o prawdopodobne motywy, jakimi mógł kierować się psychopata, który stał się, niejako przy okazji, ikoną popkultury amerykańskiej. Dzięki temu sprawnemu posunięciu fabuła filmu nabrała cech "gorącego skandalu", który przecież towarzyszył słynnemu procesowi wszech czasów.

Wraz ze śmiercią Charlesa Mansona kończy się pewien etap w dziejach Ameryki. Kapitalny Davies, fabuła filmu, to "bomba z opóźnionym zapłonem", ostrzegam, dla osób wrażliwych może być dość ciężki w odbiorze. Obraz Greya w przeciwieństwie do telewizyjnej wersji Griesa z 1987 roku nie posługuje się banalnymi morałami, wynikającymi z sądowego obiektywizmu. Bez skrupułów wciąga widza w makabryczną oraz skomplikowaną intrygę, dając w bezpardonowy sposób upust autentycznie koszmarnej historii, która zapisała się na czarnych kartach dziejów Ameryki. Fabuła niesamowicie wciąga widza, dosłownie podnosząc ciśnienie krwi i udowadniając, że remaki mają niekiedy sens.