scena jak odbiera telefon za to fatalna. generalnie w filmie aktorstwo nie jest najwyższej próby, widać słabość kilku postaci. Dom Romana na Cielo też pokazany jako oaza spokoju, ale wesoło to tam musiało bywać.

O to co powiedział Marek Probosz w jednym z wywiadów: Ta rola była dla mnie wielkim wyzwaniem, Roman Polański to nie tylko genialny reżyser i świetny aktor, ale żyjący rodak i absolwent tej samej Łódzkiej Filmówki, którą ukończyłem. Czułem spoczywającą na mnie odpowiedzialność, bo przyszło mi się w niego wcielić w najbardziej dramatycznym okresie z jego życia, kiedy to w 1969 zamordowano mu żonę, dziecko i przyjaciół. Przeczytałem i obejrzałem wszystko, co było dostępne w Hollywood na temat Polańskiego, Sharon Tate i bandy Mansona. To co wtedy przeżył, z czego się pozbierał jako człowiek i artysta, który dalej niezłomnie tworzy swoje filmowe arcydzieła, jest godne podziwu. Wiedziałem, że nie mogę popełnić najmniejszego fałszu, stałem się prawdziwym ekspertem od Polańskiego, na planie nikt nie mówił do mnie inaczej niż „Roman”. Jednak największy komplement spotkał mnie w dniu hollywoodzkiej premiery, reżyser John Gray powiedział mi w kuluarach „Marek, muszę ci powiedzieć największa pochwale jaką aktor może usłyszeć, miałem przedpremierowy pokaz filmu dla studentów reżyserii na Uniwersytecie Kalifornii - USC, po projekcji podeszli do mnie z wypiekami na twarzy i wypytywali o twoja scenę konferencji prasowej w LA, powtarzali w kółko, „jak udało się panu zdobyć te dokumentalne materiały z Polańskim, jak otrzymał pan od niego zgodę, ile studio musiało za to zapłacić?” Wyobraź sobie, że nie zorientowali się nawet, że to wszystko twoje aktorstwo!” Opinie studentów potwierdziły dalej świetne recenzje w The New York Time, Hollywood Reporter czy Variety.