Czynią to każdego roku małpy, daleko w górskich lasach. Pieczołowicie wybrani przez wielkiego mędrca, tracą tożsamość poprzez nałożenie maski, która daje im niezwykłą moc. Mogą poznać siebie, jakich nigdy nie znali, mogą dostrzec to, co na ziemi jest przed nimi ukryte...lub mogą również poddać się pokusie i złamać zasady, na co tam na dole nigdy by sobie nie pozwolili. Idąc tam tracą życie, aby narodzić się na nowo i potem wrócić. Dopasowanie maski, a także jej zmiana nie jest tym samym, co metamorfoza wnętrza. Stare przyzwyczajenia pozostają, a ciężar grzechu pozostaje. Czyżby on jednak próbował czegoś, co my tu nazwalibyśmy pokutą?
Zaiste jeszcze wiele musiałbym się dowiedzieć, aby więcej zrozumieć. Film młodej kinematografii bhutańskiej, w reżyserii lamy to dla mnie coś zupełnie nowego. Zwłaszcza jeśli zdać sobie sprawę, iż tam nie było pisanej literatury i teatru- coś, co przecież prawie wszędzie poprzedzało X muzę. Nie można jednak przyznać, że obraz ten jest technicznie na niezwykle dobrym poziomie- wizualnie i dźwiękowo. Cieszę się, że Festiwal Pięciu Smaków umożliwił mi to ciekawe doświadczenie.