Zgadzam się. To nie jest dokument godny Herberta. Jedyne co mnie poruszyło, to cytowane fragmenty jego poezji. Całość bardzo zachowawcza, bez polotu, bez podjęcia ryzyka stworzenia czegoś "na miarę".

Wydaje mi się, że trudno, albo w ogóle nie da się zrobić dokumentu na "miarę" Herberta. To był tak złożony człowiek o wielu twarzach, że każda próba usystematyzowania jego osobowości i losów naraża się na błędy i przekłamania.

Nie mogę się zgodzić, bo chociażby Kuba Mikurda pokazuje świeże podejście do biografii w swoich dokumentach. Wiesz, ja nie oczekuję arcydzieła, może to "na miarę" zabrzmiało "zbyt", ale ten film to właśnie nudne gadające głowy, jak napisała Agatonik. Nie ma sztuki bez ryzyka, a kino wręcz wymaga własnego języka, żeby poruszało i było zapamiętywalne. Dla mnie ten film jest po prostu asekuracyjny, "grzeczny", a chciałabym więcej, szczególnie, że jak sam napisałeś - Herbert był postacią wielowymiarową, nieuchwytną.

Spiż pod program czarnkowej szkoły. Poeta legendarny, kolorowy ptak - tak go znam ze wszystkich dotychczasowych źródeł. Po seansie odczuwam zawód, który oddam przez analogię. Jest taka wypowiedź małżonki o czynionych przez Herberta próbach malarskich: malarstwo nie było mu dane, choć miał ładną kreskę - ten filmowy obraz jest jak ta kreska na papierze nijak ma odniesienie do olejnych obrazów,które podziwiał w Prado.

Bardzo trafne porównanie