Opowieść o współlokatorkach wynajmujących wspólnie mieszkanie, rozgrywająca się w Tajpej w latach dziewięćdziesiątych: Bibi pracuje w barze jako hostessa, a Pei-li, matka autystycznego chłopca nazywanego Junior, jest fryzjerką. Pei-li często pomaga Bibi w pracy, żeby zarobić pieniądze, które gromadzi by wysłać syna do Stanów Zjednoczonych. Pewnego dnia spotyka mężczyznę, który może być ojcem jej dziecka - jednak on odmawia wzięcia na siebie odpowiedzialności, ponieważ tej nocy spała także z kilkoma innymi mężczyznami.
Po latach cenzury (której czas zakończył się wraz ze stanem wojennym w 1988 roku), kino tajwańskie lat dziewięćdziesiątych zyskało pewną wolność w przedstawianiu na ekranie seksu i przedstawicieli niektórych zawodów, takich jak fryzjerki czy hostessy. Nawet jeśli takie bohaterki pojawiały się wcześniej w filmach, ukazywane były jako stereotypowe postaci poświęcające się w imię jakiegoś celu. Tymczasem Miłość w Tajpej próbuje przemycić do kina bardziej realistyczny obraz nocnego świata.