Ekranizacja powieści Michała Choromańskiego pt. "Skandal w Wesołych Bagniskach" (1934). Jest rok 1923, w scenerii dworu położonego na bagniskach ma miejsce rozgrywka pomiędzy gospodarzami, Różą i Apolinarym, a przybyłym w odwiedziny Jerzym. Przyczyną antagonizmu jest śmierć żony Apolinarego, o którą obwiniony jest Jerzy. Mieszkańcy dworu planują zemstę... W tle filmu - echa niedawno zakończonej wojny polsko-bolszewickiej.

Ekranizacja powieści Michała Choromańskiego pt. "Skandal w Wesołych Bagniskach" (1934). Rok 1923. W dworku Wesołe Bagniska na kresach wschodnich mieszka dziedzic Apolinary ze starą teściową, służącą i lokajem. Przyjazd Jerzego Wawickiego - przyjaciela Apolinarego przywołuje pamięć wydarzeń sprzed kilku lat. W dworku stacjonowali czerwonoarmiści, ich komisarz zalecał się do Agnieszki - żony dziedzica, która z kolei próbowała romansować z Wawickim. Ten jednak wydawał się niespecjalnie zainteresowany nie tylko nią, ale kobietami w ogóle. Wkrótce wyjechał, a nieszczęsna Agnieszka odebrała sobie życie. Podobnie zresztą jak adorujący ją czerwony komisarz. O śmierć żony Apolinary i matka denatki oskarżają Wawickiego. Korzystając z jego obecności w dworku planują krwawą zemstę... Niemal od początku swej kariery Andrzej Barański uważany był za reżysera chętnie portretującego codzienne życie, zwłaszcza na prowincji. Jego sposób narracji nasycony był delikatnym, dobrodusznym humorem i łagodnym sentymentalizmem. Styl ten osiągnął apogeum w "Dwóch księżycach". Następny film Barańskiego, "Horror w Wesołych Bagniskach" dowodzi twórczego rozwoju reżysera, świadomego, że pewną formułę kina już wyczerpał. Adaptacja zapomnianej powieści Choromańskiego to "thriller w stylu retro", w którym autor "Niech cię odleci mara" ujawnia nowe oblicze swojego talentu. Tym razem prezentuje się widzowi jako wytrawny humorysta, biegle żonglujący konwencjami, zgrabnie balansujący między drwiną a filozoficzną refleksją. Zaletą filmu jest także doborowa obsada aktorska. Joanna Szczepkowska, Krystyna Feldman, Jan Frycz, Roman Kłosowski, Nina Andrycz, Krzysztof Kowalewski, Alosza Awdiejew dają prawdziwy koncert gry, celowo naznaczonej teatralną manierą. Zmysłową urodę tytułowych Wesołych Bagnisk i osadzonego wśród nich dworku znakomicie podkreślają zdjęcia Dariusza Kuca i scenograficzna perfekcja Andrzeja Przedworskiego i Albiny Barańskiej.
[filmpolski.pl]

Lata dwudzieste. W wiejskim dworze, położonym na bagnach, mieszka wdowiec Apolinary wraz ze swoją teściową Różą. Nocą Apolinarego dręczą koszmary. Przypomina mu się radziecki komisarz, który podczas wojny polsko-bolszewickiej stacjonował we dworze. Tu właśnie popełnił samobójstwo. Rano Apolinary otrzymuje wiadomość, że niebawem odwiedzi go Wawicki, dawny przyjaciel jego zmarłej żony Agnieszki. Pani Róża oznajmia, że w czasie wizyty niepożądanego gościa nie opuści swego pokoju. Do dworu przychodzi miejscowy proboszcz, którego bratanek bada właściwości gazu unoszącego się z bagnisk. Wawicki zjawia się i od tej chwili przeszłość powraca. W scenach retrospektywnych pojawia się Agnieszka. Flirtowała ongiś z Wawickim. Miał on jednak wyraźnie homoseksualne upodobania i nie spełnił jej erotycznych oczekiwań. Z zemsty na przyjacielu została kochanką komisarza. Wśród mieszkańców okolicznych wsi panuje dziwna choroba, w wyniku której odpadają nosy. Wszyscy sądzą, że to kiła. Piękna Agnieszka wciąż niespokojnie dotyka swego nosa. Na domiar złego komisarz czyni aluzję do erotycznego incydentu, jaki miał miejsce między nimi, i do wciąż jeszcze pięknego noska pani domu. W końcu niespodziewanie popełnia samobójstwo. Współcześnie Apolinary i ksiądz informują Wawickiego, że Agnieszka zmarła na tyfus. On jednak nie daje wiary tym wyjaśnieniom. Róża przekonana, że Wawicki jest winien śmierci jej córki, namawia zięcia, aby zabił gościa. Wawickiemu udaje się jednak uciec. W wyniku nieporozumienia Apolinary zabija teściową. Wawicki chroni się na probostwie. Bratanek księdza informuje go, że to gaz z bagnisk powoduje odpadanie nosów u miejscowej ludności. Stąd błędne mniemanie o kile. Tajemnica się wyjaśnia. To gaz spowodował pozorne objawy syfilisu u komisarza i Agnieszki. Oboje zdecydowali się na samobójstwo

Akcja filmu rozgrywa się w 1923 roku. Właścicielem dworku Wesołe Bagniska na Kresach Wschodnich jest Apolinary, który mieszka tu wraz z teściową, służącą i lokajem. Pewnego dnia przybywa z wizytą dawny przyjaciel jego zmarłej żony Agnieszki - Jerzy Wawicki. W rozmowie mężczyźni powracają do wydarzeń sprzed lat.