Główny bohater wygląda, jakby był wygenerowany przez sztuczną inteligencję i miał z założenia przypominać człowieka zajmującego się modelingiem i niczym więcej. Mimo pięknej, szlachetnej postawy dziewczyny, była ona gotowa do odegrania szkodliwych schematów toksycznych relacji. Od "ja go zmienię" po "akceptuję go takiego, jaki jest" nawet, jeżeli potencjalny bagaż niemoralnej przeszłości i teraźniejszości zwiastuje zazdrość i rany emocjonalne. No ale koleś jest seksi, więc wiadomo, że można nawet jego kupę przyjąć na klatę i oblizać się z niej ze smakiem. Oczywiście to mój osobisty odbiór filmu i pewnie skłoniłabym się przyznać rację każdemu, kto by się z moją oceną nie zgodził.
Oprócz wszelkiego secondhand embarrassementu, którym nakarmiło mnie to sztampowe dzieło, jest jedna scena, która mi się spodobała. Z początku irytowała mnie nachalność dziewczyny w stosunku do wątpliwego w swym charakterze Dana, jednak gdy ten jednoznacznie ją odrzucił, ona nie pozwoliła sobie na to, by po tej przykrej odmowie on wokół niej krążył. Postawiła sprawę jasno: albo będziemy razem, albo nie zawracaj mi głowy. Gdyby nie taka odważna i bezwstydna postawa, mogłaby się stać zabawką w rękach crusha - beta orbiterką z obsesją i urojeniami dotyczącymi interpretacji każdego jego gestu.