ile dystansu trzeba mieć w sobie, żeby przetrwać ten film?? Jak bardzo trzeba się nawalić, żeby przestać widzieć wszystkie w nim błędy?? a może to ze mną jest coś nie tak i nie zaczaiłam, że twórcy puszczają do mnie oczko??... tylko obawiam się, że to było kręcone na poważnie...

- asystenci z planu chowający się po krzakach,
- latający Bruce Le (kto to jest, do czorta, Bruce Le??),
- było ich czterech w drodze do zemsty, a nagle jeden wyparował i trzech zostało,
- z ilości użytego w filmie słowa "zemsta" można by zrobić niezły remix,
- ciosy oddawane 5 cm nad przeciwnikiem - widoczne jak na dłoni,
- Bruce Le uparcie chcący się nauczyć tekwondo nie wiadomo po co, skoro jest mistrzem kung fu (który nie zna podstawowych postaw sylwetki, jak wynikało z treningu),
- dialogi (żeńskie) czytane jakby z kartki (plus mina: dobrze przeczytałam??),
- tak właściwie to kamera powinna być na statywie, ale czasami o tym zapominano...
- odgłosy ciosów wzięli chyba z innych filmów kung fu, bo bardzo często nijak się one miały do sytuacji na ekranie,
- braku krwi na narzędziach walki wyciąganych z ciał przeciwników się nie czepiam, bo to częste było w filmach z tamtego okresu,
- postępy w fabule dziwne, nielogiczne i niewiadomo czemu, po co, skąd??

ten film jest tak zły, że aż zastanawiam się, czy nie zaznaczyć serduszka. Prawdziwa perełka. Ale pewnie takich hongkońskich filmów z lat '70ątych jest więcej... to mój pierwszy tak żenujący i trącący amatorszczyzną. Jak można było coś takiego puścić w obieg??