Miałem możliwość zobaczyć film podczas przedpremierowego pokazu w ramach przeglądu kina nordyckiego w Londynie. Moim zdaniem film zbyt przeceniony albo po prostu nie trafił w moje gusta. Fabuła kręci się wokół stopniowego zbliżania się do siebie fińskiej archeolog oraz rosyjskiego gopnika podczas podróży pociągiem do Murmańska, gdzie archeolożka wybiera się w celu oglądania petroglifów (w podróży miała jej towarzyszyć jej partnerka - rosyjska profesor literatury z Moskwy, która się rozmyśliła). W filmie brakowało mi głębi, drugiego dna czy też niesztampowej fabuły. Koniec końców, wyszła wtórna historia jakich wiele do tej pory z motywem wiązania się/zbliżania ludzi z innych światów. Jedyny plus to raczej dość wierne odwzorowanie rosyjskiej prowincji i klimatu późnych lat 80 i 90 (chociaż zapewne było o to łatwo biorąc pod uwagę fakt iż miasta takie jak Murmańsk raczej się nie zmieniły od tamtych czasów), a także ścieżka dźwiękowa, która przypadnie do gustu współczesnym 45-60 latkom.