niezły.Naprawdę.Lubię,gdy coś (np. film) lub ktos mówi o ważnych sprawach w - pozornie-dość niefrasobliwy sposób, jakby na przekór. Podoba mi się nieskrępowanie kina meksykańskiego, takie freudowskie zagrywki...
Doceniam rezyserską grę emocjami widza, która niewątpliwie odczułam.
Rozwaliła mnie kompletnie postawa Luizy. To nie facet doprowadził ją do takiego stanu. Jestem kobieta i przez chwilę, podskórnie - proszę mi wybaczyć szczerośc ale nie wyobrażam sobie mówić o tym filmie w inny sposób- zazdrościłam jej "wyzwolenia",swobody,porzuceni a konwencji i schematów. Jestem też Polką i wydawało mi się, że jej postawa jest jakby odmienna od naszej/mojej?/ ze względu na kulturę w jakiej nas wychowano. okazało sie, że przyczyna leży w zupełnie innej kategorii. I,że również dla niech,meksykanow/hiszpanki/, to co sie działo było wstydliwe. hmmm.może nie wstydliwe,ale na pewno woleli by żeby zpostało miedzy ta trójką. Czyli ze różnice kulturowe nię są JEDNAK aż tak duże? cóz,ciekawy problem,ale chyba dla tęższych głów;-)
Watek homoseksualny budzi kontrowersje,a już na pewno nie podoba mi się jego skutek. Choć wiem, że było by dla filmu dużą artystyczną stratą gdyby ci dwaj kolesie kontynuowali przyjaźń, może dojrzalszą. Ale może było to dla nich zbyt dużym ciężarem,nie wiem. jako idealistka wolałabym zobaczyc w zakończeniu zajawkę utzrymanej przyjaźni,ale jako kinomanka jestem usatysfakcjonowana;-)
Ale pomijając już wszystkie ważne kwestie,ktore przewinęłły się przez ten film...muszę jeszcze napisać, ze uwielbiam klimat kina ameryki południowej...Kolory,muza,ludz ie...no,cacy!