Rudowłosa Emily cierpi po stracie matki, która to skończyła jako płonąca pochodnia. Pozostał jej tylko ukochany ojciec, którego dziewczynka darzy nawet nieco zbyt wielkim uczuciem. Wkrótce, gdy tatuś wyjeżdża badać intrygujący obraz w starym zamczysku, a u jego boku pojawiają się inne kobiety, Emily użyje swego uroku, by zatrzymać ojca przy sobie. Przydadzą się jej także medalion matki, dziwaczna księżna i dwustuletnia legenda.

Dallamano znów stawia na klimat. Dynamiczne zdjęcia i cudne oświetlenie, klasyczna scenografia i świetna muzyka Ciprianiego dodają tej opowieści wiele uroku. W roli głównej zachwyca Nicoletta Elmi - dziecięca gwiazda włoskich filmów grozy, weteranka spotkań z Bavą seniorem ("Bay of Blood") i juniorem ("Demony") czy Bazzonim (dobra rola w "Le Orme") i Argento ("Profondo Rosso"). Niepokojący obraz, którego tajemnice pragnie zgłębić jej ojciec przypomina nieco "Dom śmiejących się okien", zaś nawiedzone dziecię mające niepokojące wizje przywodzi na myśl późniejsze "Lśnienie". Splamiony Krwią Medalion jest więc nawet oryginalny i, jak już wspomniałem, świetnie nakręcony; szkoda, że fabułą i zwrotami akcji nie zaskakuje, a rozwiązanie zagadki i wynik finałowego starcia sił można bez trudu przewidzieć. Za kompleks Elektry i wykonanie - 6/10.