na kino zaangażowane spod znaku Pakuly i Lumeta, a także przywoływanej tu kilkakrotnie "Firmy" Pollacka (wg Johna
Grishama). Główny bohater to schizofreniczne skrzyżowanie Erin Brockovich z Dannym Oceanem o aparycji Philipa
Seymoura Hoffmana z "Hazardzisty". O ostatecznym sukcesie filmu decyduje niejednoznaczna kreacja Matta
Damona, to jego najbardziej przemyślane i wiarygodne wcielenie od czasu "Utalentowanego pana Ripleya". Zresztą
przyzwyczaił nas już do tego, że pod maską pucołowatego chłopca z sąsiedztwa skrywa o kilka tajemnic za dużo.
Przez lata wyspecjalizował się w rolach oszustów i naciągaczy (wspomniany film Minghelli, trylogia Oceana,
"Promised Land"), renegatów i agentów (trylogia Bourne'a, "Dobry agent", "Elizjum", "Infiltracja"). Jego bohaterowie z
różnych przyczyn chcą lub są zmuszeni do ukrywania swojej prawdziwej tożsamości, zatajania poglądów i celów,
poddawania się mimikrze, by przystosować się do otoczenia. Być może tendencja ta najmocniej wybrzmiewa w
niedawnym również soderberghowskim "Behind the Candelabra". Postać Damona, by korzystać z luksusów, które
nierozerwalnie związane są z jego homoseksualnym parterem, słynnym śpiewakiem Liberace (wspaniały Michael
Douglas) nie zawaha się na upodabniającą do kochanka operację plastyczną. Ciężko o większy wyraz konformizmu i
utraty tożsamości niż wymazanie własnych rysów twarzy.