Atmosfera tego filmu wydaje się na pozór senna (ze względu na krajobraz- szumiące morze,
falująca trawa i ponure kolory), lecz dynamiki dodaje tu rosnące napięcie między głównymi
bohaterami- matką, bratem i siostrą.
Streszczenie:
Wszystko zaczyna się, gdy Nikki przybywa na wyspę i wynajmuje pokój incognito w domu swej
matki, którą w sekrecie zamierza zabić. Jej wtargnięcie w niemal senne życie Phyllis i jej syna
sprawia, że powoli zaczynają odkrywać swe maski. Matka traktuje dziewczynę z rezerwą, a
Calum zaprzyjaźnia się z Nikki, pokazuje jej swe skarby, opowiada legendy i bajki,
prawdopodobnie wymyślone przez niego samego. Chłopak zachowuje się, jakby był lekko
zdziwaczały- nie ma przyjaciół (a przynajmniej nic o nich nie wiadomo), zbiera kamyki, rzeczy
wyrzucone na brzeg i wiesza lub układa w sterty te swoje precjoza ku niezadowoleniu Phyllis.
Jest więc stłamszony- psychicznie, fizycznie i emocjonalnie przez swoją samotność i
jednocześnie niemożność oderwania się od zaborczej matki.
Dziewczyna z początku bada relacje między nimi, ale potem posuwa się za daleko i pozwala
Calumowi na zbyt wiele. Chłopak nie ma pojęcia, że to jego siostra, jego przyjaźń szybko
zamienia się w uczucie (tutaj wielki plus za scenę pocałunku i nagły strach Nikki przed
przekroczeniem granicy między byciem rodzeństwem a kazirodztwem). Nikki też kocha
Caluma, ale zdaje sobie później sprawę jak powinna tak naprawdę wyglądać ich miłość.
Sama nigdy jej nie zaznała i dopiero przy bracie poznała, czym ona jest.
Nikki próbuje raz zabić swoją matkę nożem, ale tchórzy. Wie, że ona choruje i bierze nalewki na
swe dolegliwości, więc myśli o truciźnie. Po pobiciu dziewczyny przez miejscowych opryszków
Phyllis leczy ją wywarami, ale potem delikatnie każe jej się wynosić. Nie podoba jej się
sposób, w jaki ona wpływa na jej syna.
Kiedy Nikki mówi o tym Calumowi, chłopak chce uciec razem z nią. Zbliża się burza, więc prom
nie kursuje. Uciekinierzy próbują przeprawić się łodzią motorową, ale żywioł wywraca łódź i
lądują na brzegu wyspy- tej samej, z której wyruszyli. Nikki dochodzi do wniosku, że Phyllis
musi być wiedźmą, która czarami sprawia, że nie mogą wyrwać się z tego miejsca.
Rankiem Nikki wraca do domu swej matki i wyjawia jej kim jest. Matka z goryczą uświadamia
jej, że jej ojcem jest brat Phyllis. Dziewczyna w szoku osuwa się na ziemię, słychać też brzęk
butelek jej matki. Do pokoju wchodzi Calum, widzi leżącą Nikki (nie wiemy, czy po prostu
zemdlała, czy matka ją uderzyła butelką, gdy upadała) i uderza Phyllis w twarz w przypływie
rozpaczy i w obronie jedynej osoby, którą kocha. Później widzimy matkę nieżywą na podłodze i
pochylającą się nad nią córkę.
W następnym ujęciu dziewczyna brodzi w wodzie w kierunku morza, coraz bardziej się
zanurzając. Calum biegnie za nią, chwyta ją wpół i prowadzi z powrotem do brzegu. Tam pyta
ją, czy rzeczywiście jest jego siostrą. Nikki potwierdza i chce wziąć na siebie całą winę za
zabójstwo, wyjechać na jakiś czas, a potem wrócić do niego.