O ile pierwsze minuty nie zwiastują jakiegoś wielkiego nieszczęścia (i nie mówię o nieszczęściu bohaterów, a naszym nieszczęściu polegającym na świadomości zmierzenia się z tą historią), tak kolejne minuty utwierdzają nas w przekonaniu, że to po prostu KOLEJNY horror na utartych schematach.

Gdzieś tam w tle mimo wszystko czuć jakąś atmosferę tajemniczości, ale gdy ta historia zaczyna się w drugiej połowie klarować, to dość szybko okazuje się, że po złożeniu tych wszystkich puzli, jest to jedna wielka głupotka. I taki ten horror niestety jest. Robi z siebie coś więcej niż to, czym jest. Stara się koniecznie zbudować jakąś straszną, ale też i poruszającą, wielopoziomową historię z pięknym finałem, a zamiast tego mamy wcale nie straszną, a ckliwą opowiastkę pod pozorem wielce rozbudowanej, z rozczarowującym finałem.

Wszystko zmierza po doskonale znanych widzowi schematach i nic nie jest w stanie nas zaskoczyć, no chyba, że głupotą niektórych wątków. Te absurdalne przeskoki w czasie i bohaterka łącząca wątki kilku rodzin, mające swoją kulminację w żenującym finale... Szkoda, bo gdzieś tam jednak mam wrażenie, że z tych aktorów dało się wycisnąć więcej. Gdyby tę fabułę nieco usprawnić, to mogłoby być nawet sporo lepiej. No ale na pewno trzeba by również zlikwidować te migawki, sceny, które "straszą" wyłączaniem i włączaniem światła, które w tym filmie niestety są wręcz absurdalnie zbędne. No dobra, jednak sporo by trzeba poprawić...