Film jest w ogóle zrobiony w teatralnym klimacie, który to podobno uwielbiał Iwan Groźny.

no kinem to się Iwan zachwycać raczej nie mógł

>>>TEATRALNYM<<<

no kinem to się Iwan zachwycać raczej nie mógł

ze to eisenstein mogl zachwycac sie, i zachwycal, teatrem swojego mistrza wsiewołoda meyerholda. widac jego podziw dla charakterystycznej awangardowej techniki

widać jego nieumiejętność zmierzenia się z tematem

A gdzie tę nieumiejętność widzisz tak konkretnie?

Sztuczne pozy, mimika i strzelanie oczami jest zamierzone i trudno tu mówić o "wpadce", bo po prostu taka stylistyka. Dla mnie ta teatralna konwencja jest świetna. :) W sumie nie traktuję tego jako filmu, tylko jako widowisko, spektakl. Coś pięknego. I jeszcze ta kolorowa, głównie czerwona sekwencja pod koniec - jak w piekle. :)
Inna sprawa, że - moim zdaniem - w drugiej części Iwan wciąż jest megapozytywnym bohaterem. Niszczonym przez samotność i spiski, ale jednak pozytywnym. Ja tam na miejscu Stalina bym się cieszyła^^ (wiem, wiem - nie taka była ideologia ;) ).

No i jeszcze wrócę do tego "stronniczego" wydania historii - no oczywiście, że było stronnicze! Przecież to okolice 1945 roku, Eisenstein dostał nagrodę od Stalina za pierwszą część - jasne, że BYŁO stronnicze, inaczej wtedy nie dało się tworzyć. A jednak nie było aż tak stronnicze, skoro druga część została odrzucona przez władze i ujrzała światło dzienne kilkanaście lat później, po śmierci umiłowanego wodza. ;]

A tak na koniec - każda wizja historii jest stronnicza. :P Idealny obiektywizm nie istnieje, nie ma niestronniczego historyka. ;)

Plus Eisenstein był komunistą, zgadzał się mniej więcej ze zmianami w ZSRR, więc ciężko byłoby żeby próbował przemycać jakieś antystalinowskie wątki w tym. Ale mi to nie przeszkadza, osobiście. Film jest świetny, lepszy niż pierwsza część.