zdarzają się ludzie z podobnymi problemami. pozornie prowadzą normalne życie, a zmagają się z wydumanymi fobiami i własnymi oczekiwaniami co do rzeczywistości, która nie musi być gorsza niż sen. to jest też wydaje mi się siła tego filmu: nie ma w nim zabójstw, depresji, krwi, dup, napompowanego dramatyzmu ani ludzi skaczących z dachu a mimo to przynajmniej we mnie budzi jakieś znajome, przyjemne emocje.
spotkają się czy nie - przeciągaja w nieskonczoność własne szczęście, sami sobie stają na drodze do celu. ale przez to ten film ma wartośc terapeutyczną, pokazuje jakie to głupie z jednej strony, a z drugiej piękne - tworzyć swój świat, oswoić te problemy, zobaczyć na pięknym filmie i wreszcie przejąć kontrolę nad swoim życiem