Możliwe...Film na pewno ma na celu przyzwyczajenie dziecka, że życie nie jest idyllą, że zdarzają się też straszne wypadki.
Ale czy rodzic powiedziałby coś takiego swojemu dziecku po tragedii...raczej wątpię. Mógłby w ten sposób tylko próbować pocieszyć.

Jasne, chodzi mi oczywiscie o pocieszenie dziecka.

W ogóle samo ukrywanie przed dziećmi złych stron życia to IMO duży błąd animacji. Szczerbatek & co słusznie łamią ten stereotyp. Of kors twoja interpretacja ma sens.

ale to takie dla mnie troche niefajne, ze akurat Szczerbatek zabil ojca swojego najlepszego przyjaciela... byl moze chwilowo niepoczytalny, ale to nie zmienia faktu ze to zrobil. Rysa na przyjazni zostalaby na zawsze i juz nigdy ta relacja nie bylaby taka jak dawniej... w bajce natomiast wszystko zostalo posklejane raz-dwa, zero refleksji, zero zalu, zero problemu psychologicznego, jedynie namiastka po samym fakcie morderstwa. Bylo mi zal Szczerbatka, bo stal sie ofiara tworcow, natomiast ojciec Czkawki to w ogole postac tragiczna... Nieudane zycie osobiste, dlugoletni konflikt z synem... i jak juz zaczela mu sie karta odwracac to stworzenie, ktore przez prawie cale zycie uwazal za najgorszego wroga, a do ktorego sie w koncu przekonal dzieki synowi, zabilo go w amoku. Po prostu jak oni mogli?! Moim zdaniem ten watek wszystko popsul i nie powinno sie to tak tragicznie sie skonczyc. W koncu to bajka i odrobina "cudu" na pewno by nie zaszkodzila. I tak jest to wspaniala animacja z przeslaniem, nie musieli jeszcze tego jej dokladac.

wiesz, z drugiej strony przez taka "komplikacje" bajka nie jest taka plaska i oczywista w przekazie jak Krol Lew.

Mimo wszystko pierwsza część miała jakąś taką umowność i magię, również były tam sceny walk (napaść smoków na wioskę, finałowa walka z olbrzymim smokiem), ale nikt nie ginął (poza jednym smokiem zjedzonym przez olbrzyma), nawet specjalnie byli pokazywani Wikingowie skaczący do wody z płonących statków. Jestem zwolennikiem happy endów w bajkach, bo życie jest już dość okrutne i uważam, że skoro w pierwszej części można się było ograniczyć do okaleczenia głównego bohatera, to i w drugiej można było sobie darować zabijanie bohatera, który po wielu latach odnalazł zaginioną żonę. A co do Szczerbatka w roli zabójcy, to tak jakby Simba zjadł Pumbę i przeprosił Timona, który po 5 minutach macha ręką, i stwierdza, że w sumie to nic się nie stało, bo i tak go za bardzo nie lubił. To taki przekaz: "Wiesz, jak piesek zagryzie ci tatę, to mu wybacz. To tylko zwierzę ulegające instynktom". Czy dziecko może potem patrzeć na Szczerbatka jak na pozytywnego bohatera tylko dlatego, że bohaterowie w kilka minut się otrząsnęli i pokazano sceny ze smoczątkami? Podobnie jak Samarricie, szkoda mi smoka i przyjaźni bohaterów, na której twórcy postawili tak okropny znak zapytania.