Nowa wersja Jane Eyre bardzo przypadła mi do gustu. Mamy przed sobą historię opowiedzianą trochę bardziej chaotycznie niż wersje poprzednie. W filmie zrezygnowano z chronologicznego przedstawienia ciągu zdarzeń co było bardzo dobrym posunięciem, zabieg ten dodał nutki dramatyzmu. Jeśli ktoś nie czytał ksiażki lub nie oglądał innych wersji Jane Eyre to na pewno zostanie zaskoczony serią wydarzeń. Podobało mi się budowanie napięcia wokół historii Jane.

Pozytywnie oceniam grę Michaela Fassbendera, zagrał rewelacyjnie. Idealnie wcielił się w rolę Mr. Rochestera, był ponury i zimny, z czasem zdesperowany itd.
Mia Wasikowska-różne są zdania co do jej gry, na pewno najbliżej jej wiekiem do Jane Eyre, natomiast sama gra - nie mam jakichś wielkich zastrzeżeń, Jane miała być z charakteru spokojna, trzymająca na wodzy swoje emocje, stąd rzadko zmieniający się wyraz twarzy. Można się kłócić co do wyglądu, bo Jane w tej wersji jest ładna, ale czy w innych mamy brzydką Jane?

Dodatkowym atutem filmu jest muzyka. Jest ona po prostu wspaniała! Dario Marianelli znowu wykonał kawał dobrej roboty. Powiedziałabym nawet, że soundtrack do Jane Eyre wyszedł mu jeszcze lepiej niż w Pokoucie czy P&P.
Moim zdaniem ma szanse na statuetkę. Porywająca, nadająca dramatyzmu, piękna muzyka.

Zdjęcia, kostiumy, charakteryzacja na najwyższym poziomie.

Minusem jest za szybka akcja, a szczególnie w tych najważniejszych momentach, czyli Jane x Rochester. Film powinien skupiać się bardziej na ukazaniu jak budowało się uczucie między nimi, tutaj mi tego brakowało. Zdecydowanie wolałabym dłuższą wersję, gdzie zawarte byłyby niektóre ważne dialogi, których tutaj brakuje. Pozostał lekki niedosyt.

Minus również dla Jamiego Bella.

Ogólnie film bardzo mi się podobał.