oto piękny przykład, jak główna aktorka może położyć cały film. Już w Alicji była sztywna ale
w Jane Eyre przeszła samą siebie. Ja rozumiem, że główna bohaterka z natury jest
powściągliwa ale emocje można pokazać w inny sposób, jeśli oczywiście umie się grać...

Fassbender jeszcze daje radę ale sam romansu nie roznieci, do tego potrzeba 2.

Trudno też uwierzyć, że po dwóch czy trzech minutowych konwersacjach nagle zapałali do
siebie miłością... źle to pokazali w filmie, za mało było ich rozmów, podczas których
wszystko się między nimi narodziło... ja rozumiem, ograniczenia czasowe itp, ale na Boga...
jak on jej wyznaje miłość jedyne, o czym pomyślałam to: naprawdę?

jako miłośniczce tego typu ekranizacji i filmów kostiumowych chyba tylko raz zdarzyło mi się
postawić ocenę niższą niż 7, ale Wasikowskiej udało się mnie do tego przekonać po raz
drugi. Gratulacje, to naprawdę wyczyn.

PS. Wersji z Ruth Wilson i Tobym Stephensem to ten film może buty czyścić ;)