Biografia rewolucjonisty i jednego z wodzów Komuny Paryskiej na tle wydarzeń politycznych w Polsce, Rosji i Francji w latach 1862 - 1871. Losy Jarosława Dąbrowskiego od roku 1862, kiedy to służy jako sztabskapitan armii carskiej w Warszawie (tu poznaje swoją przyszłą żonę, Pelagię) i działa w tajnym Komitecie Oficerów Rosyjskich. Zamach Andrieja Potiebni na generała Ludersa, carskiego namiestnika Królestwa Polskiego. Aresztowanie Dąbrowskiego, wielomiesięczne śledztwo. Branka i wybuch powstania styczniowego. Ślub z Pelagią. Skazanie na 15 lat katorgi. Ucieczka zorganizowana przez demokratów rosyjskich i wyjazd wraz z żoną do Francji. Wiosna 1871 - Komuna Paryska. Jarosław Dąbrowski mianowany Głównodowodzącym Wojsk Komuny. Śmierć na barykadzie 23 maja 1871 roku. [www.filmpolski.pl]

Rok 1871. Komuna Paryska. Generał Dąbrowski proponuje atak na Wersal i objęcie władzy. Francuzi nie mają do niego zaufania, ale po obronie Neuilly mianują go wodzem generalnym. Dziewięć lat wcześniej w Warszawie młody oficer uczestniczy w przygotowaniach do oporu przeciw carskiej brance. Po zamachu na namiestnika Lüdersa w armii następują aresztowania. Do twierdzy trafia również Dąbrowski. Dostaje pozwolenie na ślub w więzieniu, po czym razem z żoną zostaje zesłany na Syberię. Dzięki pomocy rewolucjonistów uciekają przez Petersburg do Francji. W maju 1871 jako głównodowodzący prowadzi wojsko Komuny przeciw Prusakom. Mówi: "chcę się dostać do Polski przez Paryż". Ginie podczas obrony na barykadzie